4 پیش بینی از آینده هوش مصنوعی که دیوانه‌کننده است

پیش بینی از آینده هوش مصنوعی

۱. هوش مصنوعی قادر خواهد بود به‌خوبی انسان یا حتی بهتر از او، اثر هنری خلق کند.

رایانه‌ها درحال حاضر داستان‌نویسی می‌کنند، موسیقی می‌سازند و نقاشی می‌کشند. به گفته‌ی کرزویل، تا رسیدن به آثار خلق شده‌ای در سطح انسان، فقط بحث زمان مطرح است. اخیرا، نقاشی‌های چند نقاش برجسته را در اختیار یک سامانه‌ی هوش مصنوعی قرار دادند، و از او خواستند نقاشی‌ها را به روش هنری دیگری بازآفرینی کند- مثلا شب پرستاره‌ی ون‌گوک بازآفرینی شده توسط ادوارد مانش. نتایج عالی بود. کرزویل می‌گوید: “پنج، شش سال پیش، هوش مصنوعی حتی نمی‌توانست فرق بین سگ و گربه را تشخیص دهد. ولی اکنون هم می‌تواند تفاوت بین آن‌ها را بگوید و هم می‌تواند صدها موضوع دیگر را درک کند”.

پیش از آن‌که هوش مصنوعی به آن‌جا برسد باید بتواند استدلال‌پردازی کند و به نتیجه برسد، درست مانند یک انسان. کرزویل به این نکته اشاره می‌کند که اگر تصویر مردی را به رایانه نشان بدهید که سگی در حال نزدیک شدن به او است، و در ادامه تصویر آن مرد را درحالی‌که روی زمین خوابیده است به رایانه بدهیم، سامانه قادر نیست به این نتیجه برسد که سگ به مرد حمله کرده است. او می‌گوید “این مورد برای ما بسیار واضح است، ولی رایانه‌ها نمی‌توانند این برداشت را داشته‌باشند، همچنان در حال پیشرفت هستیم ولی هنوز به آن‌جا نرسیده‌ایم.”

۲. با اتصال به فضای ابری، مهارت‌های زبانی‌مان را بهبود می‌بخشیم.

کرزویل، همچنین، می‌گوید تلفن‌های هوشمند، به‌خاطر ارقام بی‌شمار محاسباتی و داده‌هایی که می‌توانند در اختیار ما قرار دهند، ما را میلیون‌ها برابر باهوش‌تر از آدم‌های ۲۰ سال پیش می‌کنند. روزی از راه می‌رسد که هیچ دستگاهی وجود ندارد که بخواهید در دست بگیرید- یک چیپ در قشر نئوکورتکس مغز، ما را مستقیما به فضای ابری متصل می‌کند. کرزویل می‌گوید “ما با پیوند خوردن به هوش مصنوعی باهوش‌تر می‌شویم. راه‌های بالقوه‌ی بیشتری برای اشتراک‌گذاری زبان دراختیار خواهیم داشت.” (تصور کنید بتوانید بلافاصله به Dictionary.com یا Thesaurus.com دسترسی پیدا کتید.)

کرزویل معتقد است که این مورد نسبت به آن‌چه امروز دراختیار داریم تفاوت چندانی ندارد – حذف واسطه ازطریق قراردادن ابزاری درون سرتان، به‌همین سادگی! او می‌گوید “این فرق مهمی نیست”.

۳. ما قادر خواهیم بود داستان‌ها را به‌صورت شخصیت‌های داستانی تجربه کنیم.

کرزویل درباره آینده هوش مصنوعی می‌گوید، وقتی واقعیت مجازی، واقعي‌تر و همه‌جانبه‌تر شود، یک بُعد کاملا جدید به داستان‌سرایی اضافه خواهد کرد: ما می‌توانیم یک هدست برداریم و از چشم قهرمان اصلی داستان (پروتاگونیست) به دنیا بنگریم. راوی داستان را به ما دیکته می‌کند درحالی‌که ما خودمان آن‌چه درون این داستان اتفاق می‌افتد را تجربه می‌کنیم.

این‌که این مورد چیز خوبی است یا بد هنوز جای بحث دارد. کرزویل موردی را عنوان کرد که در آن زنی پا به دنیای مجازی می‌گذارد و می‌تواند از هر کنج به کنجی دیگر بپرد. ناگهان، یک آواتار او را در پای کوه دنبال کرد و هدستش را از سرش برداشت. کرزویل می‌گوید “ این تجربه برای مدت طولانی همراه او بود. این تجارب واقعی هستند. شما می‌توانید هدست‌تان را خاموش کنید، ولی هنوز هم آن اتفاقات را حس می‌کنید.” این امر می‌تواند تأثیر مضاعفی بر نحوه‌ی تفکر شما نسبت به ما داشته‌باشد. به‌گفته‌ی کرزویل، “به‌نظر من، برداشت ما از هویت منعطف‌تر خواهد شد.”

۴. مرده‌ها به‌عنوان آواتار “زنده‌خواهندشد”

آدم‌ها نمی‌میرند – آن‌ها فقط به شخصیت‌های واقعیت مجازی تبدیل می‌شوند. وقتی عکس‌ها، ویدیو‌ها، و فایل‌های صوتی ضبط شده‌ی یک فرد را همراه با نامه‌ها، سفرنامه‌ها، ایمیل‌ها، صورت‌حساب‌ها و هرچیزی که بتواند برای پی‌بردن شخصیت او کمکی کند، در اختیار یک سامانه‌ی هوش مصنوعی قرار می‌دهیم، ما می‌توانیم آواتار آن‌ها را خلق کنیم. کرزویل می‌گوید آواتاری از پدرش ساخته‌است، پدر او سال‌ها پیش فوت کرده‌است. او می‌گوید “این راهی‌است برای بازگرداندن او. حتی اگر بازگرداندن آن‌ها در هوش مصنوعی کاملا واقع‌گرایانه نباشد، ولی به آن نزدیک است.”