افزایش وزن واکنش طبیعی بدن به استرس و تغییراتی است که در طول دوره‌ی همه‌گیری کرونا تجربه کرده‌اید. ولی برخی از آدم‌ها، در نتیجه‌ی فرهنگ‌های غذایی زیان‌آور، نمی‌توانند تغییراتی را که در طول این دوره در بدن‌شان ایجاد شده است، به راحتی بپذیرند. اکنون محدودیت‌های ناشی از کرونا به تدریج در حال پایان هستند، سپاسگزاری را تمرین کنید و بر تقویت تاب‌آوری بدن‌تان تمرکز داشته باشید. در این نوشتار با ما همراه باشید تا نکات جالبی درباره حفظ مثبت نگری به بدن پس از کرونا بخوانید.
ایجاد حس خوب در بدن‌تان اساسا کار آسانی نیست. و سختی‌های رسیدن به خودآگاهی با افزایش میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی، حس سمی و اجباریِ رسیدن به شکل بدنی مطلوب، و شاید، تغییراتی در وزن که پس از یک یا دو سال زندگیِ – به طور کم‌سابقه – منزوی و کم‌تحرک ایجاد شده‌اند، بیشتر شده باشند.
ولی درک شما از وضعیت‌تان عاملی تعیین‌کننده است. نوسانات وزنی، برای رابرت ۲۷ ساله که در نیویورک زندگی می‌کند، تهدید شایعی است که بدشکلی (دیسمورفی) بدنی و فقدان عزت نفس‌اش را در طول زندگی برای‌اش وخیم‌تر کرده است. ولی پس از چهار دوره افزایش و کاهش وزن در طول دوره‌ی همه‌گیری، برخی چیزها برای‌اش تغییر کرد. وی به تدریج تمرکزش را از حس نفرت از خود به چیزهای دیگری تغییر داد.
رابرت می‌گوید، “در طول قرنطینه آن‌قدر از بدن‌ام متنفر بودم که واقعا از این حس خسته شدم و سعی کردم این حس را از بین ببرم. این برای من یک سفر طولانی بود.”
با کمی تلاش، تغییر چارچوب فکری‌مان به چشم‌اندازی از مثبتنگری بدنی امری امکان‌پذیر خواهد بود. باز کردن گره کور اتصال ناسالم جامعه با فرهنگ رژیم غذایی و استانداردهای غیرواقعی برای زیبایی فقط از درون ذهن‌مان آغاز می‌شود، و با بازگشت تدریجی زندگی به وضعیت معمول، این فرصت برای‌مان فراهم می‌شود تا قوی‌تر و قابل‌قبول‌تر از گذشته در جامعه ظاهر شویم.
حفظ مثبت نگری به بدن پس از کرونا
۱. واکنش طبیعی
به اعتقاد دکتر رابین پشبی، روانشناس متخصص مشکلات مربوط به وزن و بدن، با تغییر شرایط روزمره‌ی زندگی، مختل شدن خواب، و افزایش سریع میزان استرس، ترس، و اضطراب در دوران همه‌گیری، غذا به سرعت به منبعی برای آرامش انسان‌ها تبدیل شده است.
به گفته‌ی رابین پشبی، “علی‌رغم این باور رایج که از این دوره می‌توانیم به عنوان فرصتی برای تغذیه‌ی بهتر و فعالیت بیشتر استفاده کنیم، در واقع افزایش وزن یک واکنش کاملا طبیعی به چنین وضعیتی است. البته که آدم‌ها ممکن است دچار اضافه وزن شوند.”
این باور رایجی که دکتر پشبی به آن اشاره می‌کند، در نتیجه‌ی فرهنگ به شدت سمی رژیم غذایی موجود در کشوری مانند آمریکا ایجاد شده است. تحرک کم‌تر و غذای بیشتر، حتی به عنوان یکی از نتایج این همه‌گیری جهانی، با این هدف غیرواقعی یا استانداردهای زیبایی بدنی در تناقض است. بنابراین، علی‌رغم این حقیقت که اضافه وزن بخشی طبیعی از زندگی است، بسیاری از آدم‌ها پس از سال‌ها نهادینه کردن این استاندارد اجتماعی نسبت به آن احساس بدی دارند.
به گفته‌ی پشبی، “همان‌طور که بازگشت به جامعه (پس از دوره‌ی همه‌گیری) اضطراب آدم‌ها را افزایش داده است، میل آدم‌ها به ‘درست کردن سریع’ آن‌چه جامعه به عنوان ضعف اراده و کنترل نفس، مثلا اضافه وزن، تلقی می‌کند، نیز افزایش یافته است. ولی مشکل اصلی اضافه وزن نیست. مشکل نگاه جامعه به مفهوم اضافه وزن است.”
۲. استانداردهای اجتماعی مشکل‌ساز
در جامعه‌ای که همواره لاغری را تحسین کرده و با سایر اشکال بدنی رفتار نادرستی داشته است، تغییر این احساس که باید همیشه برای رسیدن به نسخه‌ی بهتری از شکل فیزیکی‌تان بیشتر تلاش کنید، می‌تواند به شدت دشوار باشد. و هنگامی که صنعت رژیم غذایی از طریق اکثر رسانه‌هایی که هر روز با آن‌ها سروکار داریم، مشتریان بالقوه‌ی خود را مورد هدف قرار می‌دهد، تغییر طرز فکر آدم‌ها بسیار سخت خواهد بود.
به گفته‌ی دوان فریدمن، درمانگر و کارشناس ارشد علوم تربیتی، “کسب و کار‌ها تلاش می‌کنند ما به حس بدی از خودمان برسیم تا آن‌ها به پول برسند. ما باید بپذیریم فشاری دائمی بر ما وجود دارد تا مژه‌های‌مان را بلندتر، موهای‌مان را درخشان‌تر، و بدن‌مان را لاغرتر کنیم. شرکت‌ها میلیون‌ها دلار سرمایه‌گذاری می‌کنند تا ما را به اندازه‌ی کافی از خودمان ناراضی کنند تا پول بیش‌تری بابت راه‌حل‌های‌شان پرداخت کنیم.”
شبکه‌های اجتماعی مقصر اصلی هستند. چه سلبریتی‌هایی که برای فروش دمنوش‌های لاغری تبلیغ می‌کنند و چه اینفلوئنسرهای تناسب اندامی که صفحات شبکه‌های اجتماعی‌مان را پر از تصاویری از باشگاه‌های ورزشی می‌کنند که به طرزی ماهرانه طراحی شده‌اند، همگی تلاش می‌کنند تصویری را جلوی چشم‌مان بگذارند که باعث شود از خودمان بپرسیم آیا وزن و شکل بدن‌مان به اندازه‌ي کافی خوب هستند.
با این‌که تصاویر و کمپین‌های مثبتنگری به بدن روز به روز در حال گسترش هستند، در مقایسه با تصاویری که هر روز می‌بینیم و درون‌مان نهادینه شده‌اند، باید گفت این کمپین‌ها هنوز در اقلیت قرار دارند. و در طول دوره‌ای که رسانه‌های اجتماعی به تنها دریچه‌ای برای تعامل با دنیای بیرون تبدیل شده‌اند، بسیاری از آدم‌ها برای حفظ چشم‌انداز مثبتنگری به بدن به سختی تلاش می‌کنند.
۳. مقابله با همه‌گیری
همه‌ی آدم‌ها برخی غذاها را خاطره‌انگیز و دوست‌داشتنی‌تر می‌دانند. با این‌که این قبیل غذاها از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت هستند، پژوهش‌ها نشان می‌دهند، مصرف برخی غذاهای خاص واقعا می‌تواند تنهایی را تسکین و تحمل آن را آسان‌تر کند. در طول این دوران که همه به شدت تنها هستند، همگی غالبا به غذا رو آورده‌اند.
به گفته‌ی دوان فریدمن، “با امید اندکی که بیشتر آدم‌ها به تغییر این اوضاع دارند، بسیاری از آن‌ها خوردن غذاهای خوشمزه را به عنوان بهترین مزیت برای روزهای غالبا تنهای کرونایی می‌پندارند. به این ترتیب، آدم‌ها بیشتر از گذشته غذا می‌خورند.”
با این‌که در طول این دوره، وضعیت کنونی را به عنوان فرصت و دلیل خوبی برای پناه بردن به غذاهای خوشمزه پنداشته‌ایم، هم‌زمان فعالیت‌های بدنی‌مان را نیز به طور ناگهانی متوقف یا کم‌تر کرده‌ایم. توقف یا کاهش فعالیت‌های بدنی فقط در مورد باشگاه رفتن یا انجام ورزش‌های خاص نیست، بلکه پیاده‌روی، رقص، و سایر بازی‌هایی را که پیش از کرونا به انجام‌شان می‌پرداختیم نیز متوقف کرده‌ایم. نیاز به گفتن نیست که همین مسئله نیز باعث تغییر شکل بدن می‌شود.
برخی از آدم‌ها نیز که از فعالیت‌های بدنی به عنوان یک استراتژی مقابله‌ای استفاده می‌کردند، در طول دوره‌ی همه‌گیری کارشان سخت‌تر شده است. برای تیلور هورنبرگ ۳۴ ساله که در میزوری زندگی می‌کند، انجام فعالیت‌های بدنی کمک می‌کند با اعتیادش به الکل مقابله کند. وقتی محدودیت‌های کرونایی باعث تعطیلی باشگاه‌ها شدند، وی از لحاظ بدنی و هیجانی دچار مشکل شد.
به گفته‌ی هورنبرگ، “وقتی چند سال پیش الکل را ترک کردم، رفتن به باشگاه واقعا کمک‌ام کرد بتوانم سبک زندگی سالمی برای خود ایجاد کنم و پس از سال‌ها آزار رساندن به بدن‌ام، مجددا به آن متصل بشوم. سپس، ناگهان دیگر نتوانستم به باشگاه بروم.”
با این‌که وی تا حدودی از اضافه وزن‌اش در دوره‌ی همه‌گیری آگاه است، هم‌چنان به خاطر سلامتی‌اش احساس شادی می‌کند. همین احساس در بسیاری از سایر گفتگوها نیز در این زمینه طنین‌انداز بوده است؛ زیرا بسیاری از آدم‌ها سعی می‌کنند این را در ذهن‌شان نگه دارند که علی‌رغم تغییراتی که شاید بدن‌شان در دوره‌ی همه‌گیری دچار شده است، همین بدن توانسته است آن‌ها را از یکی از شدیدترین و هولناک‌ترین بحران‌های سلامتی در طول عمرشان به سلامت عبور دهد.
۴. تمرین پذیرش
تمرکز بر تاب‌آوری بدنی‌تان در طول دوران همه‌گیری، به جای درگیر شدن با فشارهای اجتماعی برای رسیدن به کمال و اوج بهره‌وری، فقط یکی از راه‌های ممکن برای احترام گذاشتن به بدن‌تان است – احترامی که بدن‌تان مستحق آن است.
به گفته‌ی پشبی، “به منظور افزایش میزان پذیرش بدنی‌مان هنگام بازگشت به جامعه (پس از پایان کرونا)، لازم است چشم‌اندازمان را بازیابیم. ما هنوز در حال گذر از بدترین بحران سلامت عمومی در طول یک قرن هستیم. از هیچ‌کس در این دوره انتظار نمی‌رود یک مدرک جدید بگیرد، چربی‌های بدن‌اش را آب کند و عضله بسازد، یا یک رمان بنویسد. ما از سال گذشته تاکنون، هنوز در حالت حفظ بقا هستیم و این وضعیت هنوز تغییر نکرده است.”
طبق توصیه‌ی دکتر کورنتی کورنیک، روانشناس و صاحب پلتفرم درمانگری مجازی و مربیگری CAYA Wellness، برای پذیرش تغییراتی که شاید در بدن‌تان ایجاد شده‌اند، چند استراتژی وجود دارد. شاید بهتر باشد، هر روز صبح که خودتان را در آینه می‌بینید، از بدن‌تان تعریف و تمجید کنید، یا یک گروه پشتیبانی آنلاین برای تایید بدن‌تان بسازید یا این کار را به تنهایی انجام دهید. هم‌چنین، شاید زمان آن رسیده است که کمی برای خود خرید کنید.
به گفته‌ی کورنیک، “لباس‌های‌تان را در سایز خودتان را بخرید تا احساس راحتی و اعتماد به نفس کنید. این مسئله را بپذیرید که اکنون شاید مجبور باشید لباس‌های‌تان را یک یا دو سایز بزرگ‌تر از آن‌چه پیش‌تر می‌پوشیدید، خریداری کنید.”
هم‌چنین، تغییر محتوای شبکه‌های اجتماعی‌تان نیز می‌تواند تاثیر مثبتی بر احساس‌تان داشته باشد. صفحه‌هایی را که رژیم‌های غذایی ناسالم و فرهنگ تناسب اندام را ترویج می‌کنند یا وادارتان می‌کنند احساس بدی به بدن‌تان داشته باشید، آنفالو کنید و در عوض، به دنبال صفحاتی بگردید که به ترویج مثبتنگری به بدن می‌پردازند. این صفحات نه فقط به صورت روزانه انواع گوناگونی از اشکال بدنی را به شما نشان می‌دهند، بلکه هم‌چنین کمک‌تان می‌کنند خود انتقاداتی را کنار بگذارید؛ چنان‌چه با خود انتقادی مقابله نکنید، عزت نفس‌تان را به تدریج از دست خواهید داد.
دکتر هالی شیف، متخصص روانشناسی، می‌گوید، “وقتی خودتان را برای بازگشت به جامعه آماده می‌کنید، صدای منتقد درونی‌تان را خاموش کنید. از تکنیک توقف فکر استفاده کنید. وقتی افکار منفی درباره‌ی بدن‌تان در مغزتان ایجاد می‌شوند، آن‌ها را متوقف کنید و آگاهانه با افکار مثبت جایگزین‌شان کنید.”
تغییر طرز تفکر درباره‌ی اصلاحات و سازگاری‌های بدنی‌تان نیازمند صرف زمان و انرژی است. ولی تلاش برای این کار نتایج خوبی به همراه دارد. کریستن کلپ، دانشجوی ۲۰ ساله، پس از بازگشت به دانشگاه بعد از یک سال آموزش مجازی، تغییر بزرگی را در زمینه‌ی خود ادراکی تجربه کرده است. وی در گذشته با شکل بدن‌اش به شدت مشکل داشت، ولی اکنون بیش از هر زمان دیگری نسبت به بدن‌اش احساس اعتماد به نفس می‌کند.
وی می‌گوید، “من آن‌قدر تنهایی را تجربه کردم که سرانجام متوجه شدم، تنها کسی که باید برای‌اش لباس‌های زیبا بپوشم و مجذوب‌اش کنم، خودم هستم. و تصمیم گرفتم خودم را بیشتر دوست داشته باشم.”
اگر یاد بگیرید خودتان را دوست داشته باشید، تغییرات مثبت زیادی را در زندگی مشاهده خواهید کرد. پس از آن‌که رابرت تصمیم گرفت دیگر به دنبال تایید دیگران نباشد، متوجه شد خویشتن‌پذیری واقعی می‌تواند قوی‌تر و ماندگارتر باشد.
به گفته‌ی وی، “من یاد گرفتم صرفا باید وسوسه‌ی تایید گرفتن از دیگران – از لحاظ ظاهر و فیزیک بدنی – را کنار بگذارم. من باید یاد می‌گرفتم که تعریف و تمجیدهایی که خودم از خودم می‌کنم، نسبت به تمجیدهای دیگران، بهتر نباشند، دقیقا به همان اندازه تاثیرگذار هستند.”
سخن آخر
بدن دائما تغییر می‌کند و با شرایط سازگار می‌شود، و اضافه وزن را نباید به عنوان یک مسئله‌ی منفی نگریست. اگر حس خودآگاهی دارید، بر توانایی‌ها و قدرت تاب‌آوری بدن‌تان که شما را از چالش‌های زندگی به سلامت عبور می‌دهد، تمرکز کنید؛ نه این‌که آن را با عکس‌هایی مقایسه کنید که دائما در شبکه‌های اجتماعی می‌بینید.