در روان‌شناسی اختلال خود زشت انگاری (body-dysmorphic disorder یا BDD) که گاهی اوقات هنوز به آن dysmorphophobia (دیس مورفو فوبیا) نیز گفته می شود ، یک اختلال روانی است که با این ایده وسواس گونه توصیف می شود که برخی از جنبه های بدن یا ظاهر خود به شدت ناقص است و بنابراین اقدامات پنهانی را برای پنهان کردن یا رفع آن انجام می دهد. در ادامه با ما همراه باشید تا ۸ نکته که باید درباره اختلال خود زشت انگاری بدانید را برای شما بیان کنیم.
۱. اختلال خود زشت انگاری (BDD) یک بیماری جدی روانی است
اختلال خود زشت انگاری با اختلال وسواس فکری عملی (OCD) مرتبط است. اختلال خود زشت انگاری معمولا در دوران بلوغ آغاز می‌شود و بر زنان و مردان تاثیر می‌گذارد.
۲. کسی که به BDD مبتلا است، روی چیزی در ظاهر خود تمرکز می‌کند که ممکن است واقعی باشد یا نباشد
افراد مبتلا به BDD درگیر حداقل یک نقص در ظاهر خودشان هستند، که ممکن است قابل‌مشاهده برای دیگران نباشد، یا در نگاه دیگران بی‌اهمیت به نظر برسد. این نگرانی‌ها می‌تواند روی هر قسمت از بدن متمرکز باشد، اما شایع‌ترین قسمت‌ها پوست، مو و بینی هستند. به عنوان مثال، شخص ممکن است نگران باشد که بینی او بیش از حد بزرگ است، در حالی که از نظر دیگران بینی او کاملا عادی به نظر می‌رسد. یا ممکن است روی یک اسکار یا جای زخم قابل مشاهده (اما تقریبا غیرقابل توجه) متمرکز شود.
۳. رفتارهای وسواسی و تکراری بخش مهمی از BDD است
افراد مبتلا به BDD یک رفتار تکراری روی بدن دارند که در پاسخ به مشکل واقعی یا تصوری که با ظاهر خود دارند، ایجاد می‌شوند. نمونه‌هایی از این رفتارها عبارتند از کشیدن مو، نیشگون گرفتن پوست، گاز گرفتن لپ یا چک کردن مداوم آینه.
۴. BDD به معنی غرق در خود نیست
افراد مبتلا به BDD روی ظاهر خود تمرکز می‌کنند، اما این بدان معنا نیست که آن‌ها غرق در خود هستند. افراد مبتلا به BDD مبتلا به یک بیماری روانی جدی هستند که بر شیوه‌ای که آن‌ها خود را می‌بینند تأثیر می‌گذارد. BDD باعث می‌شود افراد نسبت به ظاهر خود احساس خجالت داشته باشند به جای این‌که ظاهرشان را دوست داشته باشند.
۵. افراد مبتلا به BDD از خجالت و شرم زیاد رنج می‌برند
بسیاری از افراد مبتلا به BDD گزارش کرده‌اند که در طول عمر خود شکلی از شرم را تجربه کرده‌اند که منجر به عزت نفس پایین و شرم درونی در آن‌ها شده‌است. تحقیقات نشان می‌دهند که این شرم درونی در واکنش به انزجاری که فرد از ظاهر خود دارد ایجاد می‌شود و شرم خارجی ناشی از پیش‌بینی ارزیابی ظاهر فرد توسط اجتماع و طرد شدن او به وجود می‌آید.
۶. BDD خواستار توجه است و می‌تواند زندگی شما را نابود کند
نگراني‌هاي ناشي از BDD ناخواسته است، اما اغلب فرد مبتلا برای مقاومت در برابر آن‌ها يا کنترل‌شان دشواری زیادی دارد و به طور متوسط ۳ تا ۸ ساعت در روز درگیر آن‌ها است. این افکار و نگرانی‌ها سبب می‌شود که تمرکز بر سایر وظایف مهم برای افراد مبتلا به BDD دشوار باشد.
۷. BDD می‌تواند باعث ایجاد استرس شدید و تأثیر منفی بر عملکرد تحصیلی فرد شود
افکار وقت‌گیر در مورد ظاهر، تمرکز روی کار مدرسه را دشوار می‌کند، و سبب می‌شود که دانش‌آموزان نتایج خوبی در امتحانات نگیرند و سر کلاس تمرکز نداشته باشند. این اختلال روانی همچنین می‌تواند با توانایی فرد در تعامل با همکلاسی‌ها و معلمان مشکل ایجاد کند، و حتی سبب شود که دانش‌آموز تمایلی به حضور در کلاس نداشته باشد.
۸. درمان این اختلال معمولا شامل دارو می‌شود
شواهد نشان می‌دهند که هم درمان شناختی-رفتاری و هم دارو می‌توانند به طور موثری علائم BDD را کاهش دهد. برخی از افراد مبتلا به BDD ممکن است برای انجام عمل جراحی زیبایی به منظور حل مشکلات ظاهری‌شان اقدام کنند اما این کار به ندرت موفقیت‌آمیز است.