شراکت یا Partnership شکلی از کسب و کار است که دو یا چند نفر در مالکیت، و همینطور مسئولیت اداره‌ی شرکت و درآمد یا زیانی را که کسب و کار به بار می‌آورد با هم سهیم می‌شوند. به عبارت ساده تر پارتنرشیپ قراردادی است که طی آن طرفین قرارداد جهت پیشبرد منافع مشترک خود با هم در یک کسب و کار همکاری می‌کنند.
سه نوع شراکت متداول در کسب و کارها وجود دارد:
- شراکت تضامنی عمومی
- شراکت تضامنی محدود
- شراکت سهامی(مشارکت مشاعی)
شراکت تضامنی عمومی
در یک شراکت تضامنی، هر شریک در حجم کار، بدهی، و سود حاصله و پرداخت شده به شرکا به یک اندازه سهیم است. تمام شرکا به نحو فعالانه‌ای در عملیات‌های کسب و کار درگیر هستند.
شراکت تضامنی محدود
شرکت تضامنی محدود به سرمایه‌گذاران بیرونی اجازه می‌دهد از یک کسب و کار خرید کنند اما بدهی و دخالت محدود را بر مبنای توزیعات‌شان حفظ می‌کنند. این نوع پیچیده‌ترِ پارتنرشیپ است، که انعطاف‌پذیری بیشتری در زمینه‌ی مالکیت و تصمیم‌گیری دارد.
شراکت سهامی(مشارکت مشاعی)
پروژه‌ها یا معاهده‌های کوتاه مدت که شرکای متعدد را برای یک پروژه گردهم می‌آورند نوعا به عنوان شراکت سهامی ساختاربندی می‌شوند. اگر شراکت خوب عمل کند، می‌تواند به عنوان یک شراکت تضامنی ادامه پیدا کنند. در غیر این صورت می‌توان آن را توقیف کرد.
مزایای پارتنرشیپ
انتخاب ساختار بندی یک کسب و کار به عنوان یک پارتنرشیپ چند مزیت دارد که شامل موارد زیر است:
- نسبتا مقرر کردن و حفظ آن در طول زمان آسان است
- شرکا می‌توانند منابع‌شان را با هم متحد کنند تا استارت آپِ شرکت را تامین وجوه کنند
- شرکا می‌توانند در حجم کار و پاداش‌های موفقیت کسب و کار سهیم شوند
- تواناییِ دادن این پتانسیل به کارکنان مبنی بر این‌که روزی می‌توانند یکی از شرکای کسب و کار شوند می‌تواند به عنوان انگیزه‌ای بزرگ باشد که آن‌ها را برای ماندنِ بلند مدت تشویق می‌کند.
معایب پارتنرشیپ
البته، جایی که مزیت وجود دارد، برای تشکیل پارتنرشیپ معایبی هم وجود خواهد داشت:
- جایی که بیش از یک مالک وجود دارد، این الزام وجود دارد که تفاوتِ دیدگاهی که می‌تواند کسب و کار را تهدید کند وجود خواهد داشت
- هر چند شرکا همه‌ی سودهایی را که کسب و کار تولید می‌کند تقسیم می‌کنند، اگر پرداخت در هماهنگی با همکاری هر شریک با شرکت نباشد، اختلافات می‌توانند بروز کنند
- برخلاف شرکت سهامی، که کمک می‌کند مالکان را در برابر بدهی محافظت کنند، شراکت‌ها هم بدهی مشترک و هم بدهی منفرد دارند. یعنی، تمام شرکا به اندازه‌ی اقداماتِ دیگر شرکا از طرف شرکت مسئول اقدامات خود هستند.