پرخوری عصبی مثل این است که دائما سعی کنید چاهی بی‌انتها را پر کنید، زیرا فکر می‌کنید با این کار ممکن است حال‌تان بهتر شود. مشکل اغلب کسانی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند این است که متوقف کردن پرخوری عصبی برای‌شان بسیار دشوار است. وقتی احساس ناراحتی و افسردگی می‌کنید، پرخوری عصبی راهی آسان است برای این‌که به سرعت حال‌تان بهتر شود. شاید با خوردن یک کلوچه احساس شادی کنید، ولی قطعا با خوردن یک جعبه کلوچه احساس وحشتناکی به شما دست می‌دهد.
چرخه‌ی ارضای احساسات و هیجان‌های‌تان با ولع غذاخوردن، و سپس پشیمانی از این انتخاب و احساس بدی که به دنبال دارد می‌تواند در نهایت به پرخوری عصبی دیگر منجر شود. این چرخه نهایتا منجر به اضافه وزن شدید می‌شود. اضافه وزن یکی از دلایلی است که باعث می‌شود فرد به فکر کنترل پرخوری عصبی بیفتد. نحوه‌ی غذا خوردن ناسالم و نادرست منجر به ابتلا به دیابت، ناراحتی قلبی، بیماری‌های التهابی، و سرطان می‌شود؛ و این نیز یکی دیگر از دلایل مهم برای خودداری از پرخوری عصبی است.
برای کنترل هیجان‌های منفی، خوردنْ، انتخابی سالم و درستی نیست. ترجیحا بهتر است وقتی با استرس مواجه می‌شوید؛ و این استرس شما را عصبانی/ناراحت/ نگران می‌کند، لحظه‌ای آرام بگیرید و راهی سالم برای تغییر حالت هیجانی‌تان و تبدیل آن به حالت مثبت بیابید.
اختلال خوردن در مردان: ۷ نکته درباره دلایل و علایم پرخوری یا بی اشتهایی عصبی
چرا به “خوراکی‌های دوست‌داشتنی” علاقه‌مند هستیم؟
دکتر برایان وانسینک، نویسنده‌ی کتاب خوردن بی‌فکر: چرا بیش از آن‌که فکر می‌کنیم غذا می‌خوریم و رئیس آزمایشگاه غذا و برند دانشگاه کرنل می‌گوید: “دلیل علاقه‌مان به خوراکی‌های دوست‌داشتنی کاملا مشخص است، ولی نکته‌ای نیز که تقریبا مشخص است، این است که می‌دانیم چه خوراکی‌هایی را دوست داریم، چرا و چگونه به آن‌ها علاقه‌مند شدیم، و می‌دانیم آن‌ها چه اثرات نامناسبی به جا خواهد گذاشت. در وهله‌ی اول به این نکته پی بردیم که مردان اغلب غذاهایی نظیر استیک، پاستا، پیتزا، و برگرها را به عنوان خوراکی‌های دوست‌داشتنی‌شان ترجیح می‌دهند، زیرا این خوراکی‌ها حسی خاص به آن‌ها می‌دهد و این‌گونه احساس می‌کنند که حسابی به خودشان رسیده‌اند. در حالی‌که زنان به این غذاها به عنوان خوراکی‌های دوست‌داشتنی‌شان نگاه نمی‌کنند. این قبیل غذاها آن‌ها را یاد کار کردن – پختن و شستن می‌اندازد. زن‌ها تنقلات و خوراکی‌هایی راحت مثل کلوچه، شکلات و بستنی را بسیار ترجیح می‌دهند. خوردن بستنی در ظرف یک‌بارمصرف برای‌شان دردسر پختن و شستن به همراه ندارد.”
یافته های مهم پرخوری عصبی
دکتر وانسینک و گروهش از 1997 هم‌زمان با گشایش آزمایشگاه غذا و برند کرنل، آزمایش‌هایی بسیار به عمل آوردند. در این مرکز پژوهشی، دانشمندان رستورانی تقلبی ایجاد و آدم‌هایی را به آن‌جا دعوت کردند و هنگام غذا خوردن عادت غذایی‌شان را زیر نظر گرفتند.
آزمایشگاه غذا و برند کرنل تاکنون حقایقی بسیار در مورد غذا کشف کرده است، ولی در ادامه به چند یافته‌ی مهم در مورد پرخوری عصبی در هنگام تماشای یک فیلم غمگین اشاره می‌کنیم:
- آدم‌ها حین تماشای فیلم‌های غمگین بیشتر خوراکی می‌خورند، ولی می‌توانند خوراکی‌هایی سالم‌تر درست و مصرف کنند.
- هنگام ناراحتی به چیزهایی غیر از زمان حال فکر کنید تا بتوانید از پرخوری جلوگیری کنید.
- برای آن‌که بتوانید غذاهایی سالم‌تر درست کنید، باید کاری کنید تا احساسی مثبت و شاد داشته باشید.
- زن‌ها به دلیل نیازشان به جذب و جلب نظر مردها، هنگامی که با آن‌ها غذا می‌خورند، سرعت غذا خوردن‌شان بیشتر می‌شود و دچار پرخوری می شوند.
متوقف کردن پرخوری عصبی در ۳ مرحله
۱. بگویید: “من می‌توانم.”
باور به خودتان و توانایی‌تان برای انجام هر کاری که به آن فکر می‌کنید بسیار مهم و مفید است. حتی اگر در گذشته هیچ مقاومتی در مقابل هوس و اشتیاق‌تان نداشتید، اکنون می‌توانید با گفتن این جمله که “من می‌توانم در مقابل این کیک‌های شکلاتی مقاومت کنم” ایمان به خودتان را درون خود تقویت کنید.
قدرت جمله‌ی “من می‌توانم” به آن اندازه است که فرد 60 ساله‌ای را قادر می سازد آخرین مرحله‌ی ورزش‌های سه‌گانه را پشت سر بگذارد، و همین جمله به بسیاری افراد کمک کرده است بتوانند تا 45 کیلوگرم وزن‌شان را کاهش دهند. هر وقت احساس کردید میل به خوردن درون‌تان در حال زیاد شدن است، به خودتان بگویید:
“من می‌توانم در برابر پرخوری عصبی مقاومت کنم.”
۲. موفقیت‌های‌تان را جشن بگیرید، مهم نیست چه‌قدر هم کوچک باشند.
اگر توانستید سر کار، در مقابل یک شیشه مربا مقاومت کنید، این موفقیت را به خودتان تبریک بگویید. موفقیت‌تان را جشن بگیرید و به خودتان جایزه دهید؛ البته با یک غذای سالم و مغذی، و به دلیل این انتخاب خوب نیز خودتان را تحسین کنید.
پرخوری عصبی: ۲۶ درمان خانگی شگفت انگیز برای درمان بولیمیا
۳. توجه و تمرکز حواس را تمرین کنید.
پرخوری عصبی تحت تاثیر محرک‌های محیط اطراف‌تان ایجاد می‌شود. اغلب اوقات این‌گونه است که یک مسئله باعث ایجاد استرس در شما می‌شود، و تصمیم می‌گیرید برای مراقبت از خودتان با خوردن غذا میزان سروتونین خون‌تان را بالا ببرید.
توانایی شناسایی محرک‌های اطراف‌تان یکی از مهمترین مراحل رسیدن به آگاهی از این مسئله است که چه چیزی شما را به پرخوری وامی‌دارد. مثلا این‌که در طول روز هر وقت رئیس‌تان به شما نزدیک می‌شود، به صورت ناخودآگاه دست‌تان به سمت آب‌نبات می‌رود. نزدیک شدن رئیس محرکی استرس‌زا است.
وقتی به این محرک‌ها پی بردید، می‌توانید برای واکنش به این استرس‌ها اقدامات لازم را به عمل آورید. شاید مثلا، تصمیم گرفتید به جای خوردن خوراکی، چند نفس عمیق بکشید.