مسئله‌ی سلامت جنسی همواره با طیف گسترده‌ای از سوءبرداشت‌ها و باورهای نادرست همراه بوده است. در این بخش از مجموعه‌ی باورهای نادرست در سایت بازده به معرفی ۹ باور نادرست رایج درباره‌ی سلامت جنسی می‌پردازیم. در این مقاله، به مسائلی نظیر استفاده از دو کاندوم، توالت‌های فرنگی، و روش نزدیکی منقطع اشاره می‌کنیم.
در مجموعه مقالات مربوط به باورهای نادرست، تلاش می‌کنیم با سوءبرداشت‌های رایج در مسائل بهداشت و سلامت مقابله کنیم. سایت بازده با استفاده از دانش متخصصان و بررسی پژوهش‌های مختلف برای شناسایی حقیقت از داستان‌های نادرست، تلاش می‌کند در دنیای پر از باورهای اشتباه و سوءبرداشت‌ها در میان عموم مردم و رسانه‌های مختلف شفافیت ایجاد کند.
بیماری‌های آمیزشی در ایالات متحده در حال افزایش هستند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده در آوریل ۲۰۲۱ اعلام کرد، بیماری‌های آمیزشی یا مقاربتی در ۲۰۱۹، برای ششمین سال پیاپی به بالاترین حد خود در تاریخ رسیده‌اند.
در ۲۰۱۹، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری گزارش‌هایی را درباره‌ی بیش از ۲.۵ میلیون مورد از ابتلا به عفونت کلامیدیا، سوزاک، و سفلیس دریافت کرد.
سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند، هر روز ۱ میلیون نفر در سرتاسر جهان به بیماری‌های آمیزشی مبتلا می‌شوند.
علی‌رغم آمار بالای این قبیل بیماری‌ها، هم‌چنان بسیاری از آدم‌ها از صحبت کردن درباره‌ی آن‌ها شرم دارند؛ یعنی افراد به صحبت کردن درباره‌ی نگرانی‌های‌شان در مورد سلامت جنسی یا پرسیدن سوال‌هایی در این خصوص از پزشک تمایل کم‌تری نشان می‌دهند.
همین عدم تمایل به صحبت کردن شفاف درباره‌ی سلامت جنسی می‌تواند باعث بروز سوءبرداشت‌هایی شود.
البته، هنگامی که افراد می‌خواهند به صورت گمنام به دنبال پاسخ‌هایی برای سوال‌های خود بگردند، اینترنت می‌تواند ابزار و فضای مناسبی برای این کار باشد. متاسفانه، تمام اطلاعاتی که در اینترنت منتشر می‌شوند، قابل اعتماد نیستند.
نشریه‌ی مدیکال نیوز تودی در این مقاله، به معرفی و رد برخی از باورهای نادرست رایج درباره‌ی سلامت جنسی می‌پردازد، و برای این کار از یک متخصص کمک گرفته است:
دکتر سو مان، مشاوره سلامت جنسی و باروری، و کارشناس پزشکی در مسائل سلامت باروری در سرویس سلامت همگانی انگلیس.
افزایش آگاهی از سلامت جنسی به آدم‌ها کمک می‌کند تصمیم‌های آگاهانه و سالم‌تری اتخاذ کنند. با این‌که صرفا یک مقاله نمی‌تواند باورهای نادرستی را که سال‌ها است در ذهن آدم‌ها جا خوش کرده‌اند، از بین ببرد، هر چه اطلاعات قابل اعتماد بیش‌تری در دسترس آدم‌ها قرار بگیرد، شرایط بهتر خواهد شد.
۱. اگر کسی قرص ضد بارداری بخورد، به بیماری آمیزشی مبتلا نمی‌شود
این یک افسانه است. قرص‌های ضد بارداری نمی‌توانند از آدم‌ها در برابر بیماری‌های آمیزشی محافظت کنند.
طبق توضیحات دکتر مان به مدیکال نیوز تودی، “قرص‌های ضد بارداری فقط می‌توانند از بارداری پیشگیری کنند. تنها راه برای مراقبت از خود در برابر بیماری‌های مقاربتی هم‌زمان با استفاده از قرص‌های بارداری، استفاده از کاندوم است.”
به همین ترتیب، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده نیز اعلام کرد: “روش‌های پیشگیری از بارداری نظیر قرص‌های ضد بارداری، چسب ضد بارداری، حلقه پیشگیری، و آی‌یودی (IUD) برای پیشگیری از بارداری بسیاری موثر هستند، ولی هیچ اثری در محافظت از افراد در برابر بیماری‌های مقاربتی و ایدز (HIV) ندارند.”
۲. روش نزدیکی منقطع می‌تواند از بارداری پیشگیری کند
روش نزدیکی یا مقاربت منقطع یعنی خارج کردن آلت تناسلی (مردانه) از واژن، پیش از انزال. با این‌که این کار می‌تواند احتمال بارداری را کاهش دهد، به گفته‌ی دکتر مان، “روش نزدیکی منقطع راه قابل اعتمادی برای پیشگیری از بارداری نیست.”
اگر این کار را با احتیاط کامل انجام بدهید، احتمال بارداری می‌تواند کاهش یابد، ولی حفظ دقت و احتیاط در لحظات اوج یک رابطه‌ی جنسی می‌تواند بسیار دشوار باشد.
به علاوه، پیش از انزال منی، ”مایع پیش منی” از آلت مردانه خارج می‌شود. در برخی موارد، اسپرم می‌تواند در این مایع نیز حضور داشته باشد.
برای مثال، دانشمندان در یک مطالعه، به بررسی نمونه‌هایی از مایع پیش از انزال در ۲۷ شرکت‌کننده پرداختند. دانشمندان در مایع پیش منی ۱۰ شرکت‌کننده اسپرم موثر شناسایی کردند.
هر یک از داوطلبان حداکثر پنج نمونه از مایع پیش منی تحویل داد. پژوهشگران با تعجب دریافتند، تمام نمونه‌های پیش منی یک شرکت‌کننده دارای اسپرم یا فاقد اسپرم بودند. به عبارت دیگر، برخی از آدم‌ها به طور کلی در مایع پیش منی خود دارای اسپرم هستند، و برخی دیگری نیز فاقد اسپرم. پژوهشگران این‌گونه نتیجه گرفتند:
“در هنگام برقراری یک رابطه‌ی جنسی، جهت پیشگیری از بارداری، از همان ابتدا باید از کاندوم استفاده کرد؛ با این حال، ممکن است برخی مردان که احتمال ترشح اسپرماتوزون در مایع پیش منی‌شان کمتر است، قادر باشند با موفقیت بیش‌تری از روش نزدیکی منقطع استفاده کنند.”
۳. روش “نزدیکی منقطع” از بروز بیماری‌های آمیزشی پیشگیری می‌کند
به گفته‌ی دکتر مان، با استفاده از روش مقاربت منقطع، “شما هم‌چنان در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی از قبیل ایدز، زگیل تناسلی، سفلیس، سوزاک، یا عفونت کلامیدیا قرار دارید.”
۴. استفاده از دو کاندوم میزان محافظت را دو برابر می‌کند
دلیل این مسئله قابل درک است که چرا برخی از آدم‌ها فکر می‌کنند استفاده از دو کاندوم می‌تواند میزان محافظت را دو برابر کند، ولی این یک باور نادرست است.
به گفته‌ی دکتر مان، “در واقع، استفاده از دو یا چند کاندوم در هنگام رابطه‌ی جنسی می‌تواند خطرناک‌تر باشد. به دلیل افزایش میزان اصطکاکی که کاندوم‌ها باید تحمل کنند، امکان پاره شدن‌شان بیشتر می‌شود. بهترین گزینه استفاده از فقط یک کاندوم است.
۵. ممکن است تماس بدن با توالت فرنگی نیز باعث ابتلا به بیماری آمیزشی شود
این شاید یکی از ماندگارترین باورهای نادرستی باشد که آدم‌ها درباره‌ی بیماری‌های مقاربتی در ذهن‌شان نگه داشته‌اند. با این حال، این مسئله، علی‌رغم آن‌که مکررا توسط متخصصان رد شده، هم‌چنان به عنوان یک باور نادرست در اذهان باقی مانده است. دکتر مان به مدیکال نیوز تودی گفت:
“بیماری‌های مقاربتی از طریق روابط جنسی واژینال، مقعدی، و دهانی، و به وسیله‌ی تماس جنسی و استفاده از وسایل جنسی مشترک گسترش می‌یابند.”
وی هم‌چنین، توضیح داد که ویروس‌هایی که باعث “بیماری آمیزشی می‌شوند، نمی‌توانند به مدت طولانی بیرون از بدن زنده بمانند؛ بنابراین، به طور کلی، به سرعت بر روی سطوح، از جمله سطح توالت فرنگی، از بین می‌روند.”
به همین ترتیب، باکتری‌های عامل بیماری‌های آمیزشی از قبیل کلامیدیا، سوزاک، و سفلیس نیز در خارج از غشای مخاطی بدن نمی‌تواند به مدت طولانی زنده بمانند. به همین خاطر، آن‌ها نیز نمی‌توانند روی سطح توالت فرنگی دوام بیاورند.”
۶. هیچ درمانی برای بیماری‌های مقاربتی وجود ندارد
این جمله درست نیست. با وجود این، با این‌که این بیماری‌های قابل درمان هستند، همه‌ی آن‌ها نیز درمان نمی‌یابند. طبق توضیحات سازمان بهداشت جهانی، هشت پاتوژن (عامل بیماری‌زا) عامل اکثر بیماری‌های مقاربتی هستند.
چهار مورد از این هشت مورد قابل درمان هستند: عفونت‌های باکتریایی سفلیس، سوزاک، کلامیدیا، و عفونت انگلی تریکومونیازیس.
چهار پاتوژن باقی‌مانده ویروسی هستند: هپاتیت B، ویروس هرپس سیمپلکس (HSV)، ایدز (HIV)، و ویروس پاپیلوم انسانی (HPV). این بیماری‌های هنوز قابل درمان نیستند. با وجود این، لازم به یادآوری است که عفونت‌های HPV معمولا به طور طبیعی در بدن درمان می‌یابند.
۷. تا وقتی رابطه‌ی جنسی دخولی نداشته باشید، به بیماری‌های آمیزشی مبتلا نمی‌شوید
دکتر مان به مدیکال نیوز تودی گفت، “رابطه‌ی جنسی دخولی تنها راه ابتلای افراد به بیماری‌های مقاربتی نیست. رابطه‌ی دهانی، تماس آلات تناسبی، و استفاده‌ی مشترک از وسایل جنسی نیز از دیگر راه‌های گسترش بیماری‌های مقاربتی هستند.”
هم‌چنین، به غیر از روابط جنسی، بیماری‌های مقاربتی ممکن است از طریق قرار گرفتن در معرض خون آلوده به عوامل بیماری‌زا و عفونی، مثلا از طریق سرنگ آلوده، نیز به دیگران سرایت کنند.
۸. فقط همجنسگرایان مرد ممکن است به ایدز مبتلا شوند
این نیز یکی دیگر از باورهای رایج و کاملا نادرست درباره‌ی سلامت جنسی است. به گفته‌ی دکتر مان:
“هر آدمی، فارغ از گرایش جنسی، نژاد، قوم، سن، یا جنسیت، می‌تواند به ایدز مبتلا شود. اگر فردی به ایدز مبتلا است و از این مسئله اطلاع ندارد، ممکن است این بیماری را به دیگران منتقل کند. ولی اگر چنین فردی از وضعیت خود باخبر باشد، باید اقداماتی را انجام بدهد که سلامتی خود و شریک جنسی‌اش حفظ شود.”
دکتر مان بر اهمیت انجام آزمایش تاکید می‌کند، و توضیح می‌دهد که در بسیاری از کشورها “آزمایش‌ها به صورت رایگان، آسان، و محرمانه انجام می‌شوند. افراد حتی می‌توانند نمونه‌های آزمایشگاهی خود را از داخل خانه‌شان نیز به پرسنل آزمایشگاه تحویل بدهند.”
۹. فقط وقتی می‌توانید بیماری آمیزشی را به دیگران منتقل کنید که دارای علائم بیماری باشید
دکتر مان می‌گوید، “بسیاری از آدم‌ها بدون آن‌که بدانند، بیماری‌های آمیزشی را به دیگران منتقل می‌کنند. بیماری‌های آمیزشی چه با علائم، و چه بدون علائم، می‌توانند به دیگران سرایت کنند.”
در حقیقت، طبق توضیح سازمان بهداشت جهانی، “اکثر بیماری‌های مقاربتی فاقد علامت یا دارای علائم خفیفی هستند که شاید افراد آن‌ها را به عنوان بیماری مقاربتی تشخیص ندهند.”
به گفته‌ی دکتر مان، “به همین خاطر، حتی‌الامکان، انجام مرتب آزمایش و استفاده از کاندوم برای پیشگیری از بیماری‌های آمیزشی بسیار تاکید می‌شود.”
به طور خلاصه باید گفت، بیماری‌های آمیزشی شایع ولی قابل پیشگیری هستند. انجام مرتب آزمایش و درک چگونگی حفظ سلامتی خود جزء اقدامات کلیدی برای محافظت از خود در برابر بیماری‌های آمیزشی به شمار می‌روند.