برخی از موثرترین روش های درمان خانگی بیماری اوتیسم ، شامل استفاده از روغن ماهی، منیزیم، ملاتونین، پروبیوتیک، مواد ضد باکتری و ضد انگلی، تغییرات رژیمی، ویتامین D، زردچوبه و حمام سم‌زدایی می‌شود.
اوتیسم چیست؟
اختلال طیفی اوتیسم (ASD) به یک ناتوانی طولانی مدت اشاره میکند که می‌تواند بسته به جایگاه فرد در این طیف، به شکل‌های متفاوتی ظاهر شود. افراد مبتلا به اوتیسم، می‌توانند در تفسیر مسائل اجتماعی یا انواع صحبت کردن ( مانند صحبت‌هایی که اصطلاحی یا انتزاعی هستند) مشکل دارند. بسیاری از افراد مبتلا به ASD، افرادی باهوش و با عملکردی قوی هستند.
اوتیسم، یک اختلال رشد عصبی بسیار پیچیده است که به طور طبیعی، از بدو تولد خودش را نشان می‌دهد و به همین دلیل، افراد در دوسال اول زندگی، هنگامی که کودک شروع به رشد شخصیتی میکند، متوجه آن می‌شوند. اوتیسم معمولا با رفتار اجتماعی غیر طبیعی، مهارت‌های ارتباطی ضعیف، مشکلات ارتباطی و یا در برخی موارد با رفتار اجباری یا تکراری، مشخص می‌شود. چون دلیل اوتیسم، سال‌ها موضوع داغ بحث‌ها بود، پیشنهاد درمان‌های پیشگیری می‌تواند کار سختی باشد. به هرحال، اوتیسم، به میزان زیادی وراثتی است، اگرچه عوامل محیطی نیز در احتمال ایجاد اوتیسم نقش دارند.
اگرچه با درمان‌های رفتاری، دستاوردهای بسیاری برای کمک به مبتلایان به اوتیسم برای پشت سر گذاشتن ناتوانی اجتماعی فلج کننده این اختلال انجام شده است، هیچ “درمان” دارویی یا معالجه رسمی برای اوتیسم وجود ندارد. در گذشته، نام اوتیسم، بسیار محدود بود؛ اما امروزه تحت نام اختلال طیفی اوتیسم قرار دارد که شامل سندروم آسپرگر، اختلال از هم گسیختگی کودک، و اختلال رشدی گسترده نیز می‌شود. اگرچه این وضعیت‌ها شبیه هستند، اما تفاوت‌ها و سطوح شدت متمایزی دارند.
توصیه شده‌ترین روش برای اوتیسم، ترکیبی از درمان‌های طبیعی و درمان رفتاری برای درمان و یا در برخی موارد نادر، معالجه اختلال است. گفته می‌شود، جامعه رسمی پزشکی، دیدگاه بسیار پیچیده ای درباره مفهوم معالجه اوتیسم دارد، چون برخی افراد، اوتیسم را بیماری نمی‌دانند. در واقع، برخی مبتلایان به اوتیسم، به دلیل تمرکز بر یک موضوع، توانایی یا مهارت، در یک حوزه، بسیار دانا می‌شوند و قادر به انجام کارهای خارق‌العاده‌ای هستند که فهم ما را به چالش می‌کشد. این درمورد همه مبتلایان به اوتیسم صدق نمی‌کند. با دانستن این‌که زندگی با اوتیسم چقدر سخت است، درمان‌های اختیاری، رفتاری و گیاهی زیر، برخی از پرکاربردترین درمان‌های خانگی برای اوتیسم هستند.
درمان خانگی اوتیسم
مکمل‌های منیزیم
اگرچه یک رژیم غذایی متعادل و مغذی، برای همه کودکان ضروری است، اما منیزیم، به طور خاص، مربوط به افراد مبتلا به اوتیسم است. کمبود منیزیم، می‌تواند به علائمی منجر شود که شبیه به الگوهای رفتاری رایج در کودکان مبتلا به اوتیسم هستند، مانند تردید، دندان قروچه، اضطراب، تمرکز ضعیف و توجه پایین. اگر منیزیم، بخشی از مصرف مواد مغذی روزانه باشد، این علائم،کاهش یافته و باعث درمان رفتاری موثرتر و رفتار بهتر می‌شود.
روغن ماهی
اسیدهای چرب امگا3، همراه با دیگر انواع اسیدهای چرب، برای رشد سالم و طبیعی بدن مفید و ضروری هستند. مطالعات نشان داده‌اند که سطح بالای امگا3 می‌تواند اجتماعی شدن را در افراد مبتلا به اوتیسم افزایش داده و همچنین می‌تواند رفتارهای بیش‌فعالانه و آشفته را آرام کند. روغن ماهی یکی از غلیظ‌ترین و در دسترس‌ترین شکل‌های امگا3 است و مکمل‌های آن تقریبا همه جا پیدا می‌شود.
ملاتونین
یکی از مرتبط‌ترین علائم/ شرایط اوتیسم، عادات بد خواب است. اختلال در چرخه خواب نرمال می تواند باعث تحریک‌پذیری، عدم تمرکز، اضطراب اجتماعی و استرس مزمن شود. به هر حال، ملاتونین، یک ماده آرام‌بخش است که می تواند خواب شب سالم و آرام را تضمین کرده و به کودکان اوتیست کمک کند تا برنامه خواب آرام‌تری داشته باشند. رفتارهای بد خواب از بین رفته و امکان مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی موثرتر به وجود می‌آید..
پروبیوتیک
بسیاری از محققان نشان داده‌اند که یکی از مشخص‌ترین دلایل اوتیسم، در اصل، رژیم بوده است. به عبارت دیگر، سلامت روده و مصرف مواد مغذی، دو دلیل اصلی اوتیسم (یا حتی پیشرفت آن) بودند. تراوایی روده‌ای، ارتباط نزدیکی به اوتیسم دارد و پروبیوتیک‌ها معمولا بهترین درمان هستند. پروبیتیوک‌ها، رشد و افزایش باکتری‌های سالم و مفید در روده را تحریک می‌کنند که می‌تواند به ما کمک کند تا مواد مغذی را به شکلی موثر جذب کنیم و همچنین از روده در برابر هر نوع عفونت محافظت می‌کنند. پروبیوتیک‌ها به مقدار زیادی در ماست یافت می‌شوند و با سیستم گوارشی سالم‌تر، برخی از علائم اوتیسم ممکن است از بین برود.
بدون قند و بدون گلوتن
اگرچه هنوز هم تحقیقات بر این درمان خاص ادامه دارد، اما افراد بسیاری معتقدند با حذف قند، گلوتن و دیگر غذاهای فرآوری شده، ممکن است علائم اوتیسم کاهش یافته و رفتار، به سمت طبیعی بودن برود. در حال حاضر، مسئله گلوتن، موضوعی بسیار داغ است، مخصوصا با افزایش توجه بر گلوتن در سال‌های اخیر، و افزایش رژیم‌های بدون گلوتن- بدون در نظر گرفتن این‌که به حساسیت غذایی مربوط است یا نه.
ضد باکتری و ضد انگلی
دیگر نظریه‌ها درمورد اوتیسم از دیدگاه محیطی، اعلام می‌کنند که اوتیسم به دلیل قرار گرفتن روده کودک در معرض باکتری کاندیدا و دیگر مواد انگلی که مواد سمی را در روده به جا می‌گذارند، ایجاد می‌شود. بودن در معرض باکتری خطرناک در سن پایین می‌تواند توضیح دهنده بسیاری از علائم اوتیسم باشد. بنابراین، محافظت از کودکان در برابر باکتری‌ها و انگل‌های خطرناک، برای محافظت از آن‌ها در برابر احتمال پیشرفت اختلال، ضروری است.
ویتامین D
این ماده مغذی مهم در رژیم غذایی ما، در ارتباط با ویتامین‌های معروف، معمولا فراموش شده یا نادیده گرفته می‌شود. به هر حال، ویتامین D برای کودکان و مادران بسیار مهم است. سطح پایین ویتامین D در زنان باردار، با سطح بالاتر اوتیسم در نوزدان در ارتباط بوده است، در حالی که کمبود ویتامین D با سندروم سوراخ شدن روده و وضعیت‌های دیگری که سیستم گوارشی را تحت تاثیر قرار می‌دهند- حالت بحرانی پشرفت اوتیسم، همان‌گونه که در بالا گفته شد – . مرتبط است در آخر، ویتامین D عملکرد پیام‌رسان‌های عصبی را تحت تاثیر قرار داده که معمولا در مبتلایان به اوتیسم، به شکلی منفی تحت تاثیر قرار می‌گیرند..
ویتامین C
ابتلا به اسکوروی در مبتلایان به اوتیسم، بیشتر است، زیرا به نظر می‌رسد بدن‌شان آن را به خوبی پردازش یا دریافت نمی‌کند، که اعتبار استراتژی رژیم محور برای کاهش علا ئم را تایید میکند. میزان بالای ویتامین C در بدن، به افزایش کلاژن، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، عملکرد شناختی و ترمیم سلولی و سلامت بدن کمک میکند، همه این‌ها می‌توانند علائم و حساسیت‌های افراد اوتیست را بهبود بخشند.
زردچوبه
زردچوبه، به عنوان یکی از قوی‌ترین و پرکاربردترین گیاهان، تاثیرات ضدمیکروبی، ضدالتهابی و آنتی‌اکسیدانی بر بدن دارد. زردچوبه، می‌تواند به طرز قابل توجهی سلامت روده را افزایش داده و ورود مناسب ماده مغذی به بدن را تضمین کند، بنابراین ممکن است بسیاری از علائم اوتیسم کاهش یافته یا از بین بروند.
ملاحظه: لازم است به خاطر بسپاریم که اوتیسم، یک اختلال است نه یک بیماری، و به همین دلیل هنوز درمان رسمی برای آن وجود ندارد و ممکن است هیچ وقت هم نداشته باشد. این‌ها درمان‌های تکمیلی هستند و باید با درمان‌های رفتاری نیز ترکیب شوند. هیچ روشی به تنهایی موثر نخواهد بود. اگر شک دارید که کودک‌تان مبتلا به اوتیسم است با پزشک مشورت کنید زیرا اختلالات مختلف در اختلال طیفی اوتیسم، مستلزم روش‌های درمانی متفاوت هستند.
دلیل اوتیسم چیست؟
دلایل اصلی اوتیسم، شناخته نشده‌اند. شواهدی وجود دارد که عوامل ژنتیکی، در ایجاد اوتیسم نقش دارند. بیماری‌های خاص در زنان باردار نیز ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشند ( مانند سرخجه). اوتیسم، مردان را بیشتر از زنان تحت تاثیر قرار می‌دهد. علی رغم شایعات همیشگی، اوتیسم به دلیل ایمن سازی به وجود نمی‌آید.
آیا اوتیسم ژنتیکی است؟
شواهدی دال بر اهمیت ژنتیک در پیشرفت اختلال طیفی اوتیسم وجود دارد (ASD). به هرحال، دلایل خاص آن، ناشناخته هستند. ASD اغلب از زمان تولد، یا قبل از رسیدن به سن سه سالگی به وجود می‌آید؛ ASD همچنین بیشتر در پسرها اتفاق می‌افتد تا دخترها. ظاهرا تفوت‌های نژادی در ایجاد ASD نقش ندارد.
اختلال طیفی اوتیسم چیست؟
اختلال طیفی اوتیسم (ASD) به طیفی از اختلالات از جمله سندرم آسپرگر اشاره میکند. افراد مبتلا به ASD معمولا در درک دنیای اطرافشان مشکل دارند، از تفسیر مسائل اجتماعی گرفته تا زبان یا ایده‌های اصطلاحی یا انتزاعی. بسیاری از افراد مبتلا به ASD، عملکرد بالایی داشته و باهوشند، در حالی که برخی از آن‌ها مشکلات یادگیری دارند.
آیا اوتیسم درمان می‌شود؟
خیر، اوتیسم درمان نمی‌شود. بسیاری از افراد، اوتیسم را یک ناتوانی بلندمدت می‌دانند که می‌شود با حمایت و افزایش آگاهی عمومی درباره اختلال طیفی اوتیسم، آن را به شکل موثری مدیریت کرد. برخی افراد مبتلا به ASD، خودشان را افراد عادی می‌دانند تا افرادی ناتوان؛ آن‌ها معتقدند روشی منحصر به فرد در ارتباط با دنیای اطرافشان دارند.