نوع اصلی سرطان کلیه، کارسینوم سلول کلیوی (RCC) است. انواع RCC عبارتند از سلول شفاف، پاپیلاری و کرومفوب است. سرطان کلیه اغلب با یک آزمایش یا اسکنی که برای دلیل دیگری انجام شده‌است، کشف می‌شود. از آن‌جایی که سرطان کلیه اغلب علامت و نشانه‌ای ایجاد نمی‌کند، ممکن است مدت‌ها قبل از این‌که تشخیص داده شود، وجود داشته باشد، به این معنی که برخی از سرطان‌های کلیه در یک مرحله‌ی پیشرفته تشخیص داده می‌شوند. در این نوشتار با ما همراه باشید تا یک راهنمای کامل فرایند درمان سرطان کلیه از آزمایش تا جراحی را بخوانید.
آزمایش‌های اصلی
- آزمایش‌های اصلی تشخیص سرطان کلیه عبارتند از:
- – اسکن برای تصویربرداری (سونوگرافی، سیتی اسکن، MRI و / یا اسکن استخوان) برای نشان دادن محل سرطان و این‌که آیا گسترش یافته یا خیر
- – یک بیوپسی سوزنی مرکزی برای گرفتن نمونه بافت از کلیه.
سایر آزمایش‌ها
سایر آزمایشات می‌توانند اطلاعات بیش‌تری در مورد سرطان ارائه دهند. این آزمایش‌ها ممکن است آزمایش ادرار و خون را نیز شامل شوند تا ببینید که کلیه شما چگونه کار میکند و تغییراتی در اثر سرطان رخ داده‌است یا خیر.
اطلاعات کلیدی در مورد سرطان
– درجه‌بندی نشان می‌دهد که سرعت رشد سرطان چه‌قدر است. هر چه درجه بالاتر باشد، سلول‌های سرطانی سریع‌تر رشد می‌کنند.
– مرحله نشان می‌دهد که سرطان در سراسر بدن به چه صورتی گسترش یافته‌است. مراحل اولیه‌ی سرطان کلیه I و II است، در حالی که مراحل پیشرفته‌ی سرطان کلیه III و IV است.
درمان سرطان کلیه در مراحل اولیه
سرطان کلیه در مراحل اولیه (مراحل I و II) منحصر به یک جا است. این بدان معنی است که سرطان تنها در کلیه است یا زیاد گسترش نیافته‌است. در این مورد، درمان اصلی، جراحی برای حذف تومور از بدن است. اغلب درمان‌های غیر جراحی، مانند حذف با بسامد رادیو و روش پرتودرمانی استریوتاکتیک، برای کشتن تومور استفاده می‌شود. گاهی اوقات بهترین رویکرد برای سرطان موضعی کلیه، درمان فوری نیست، بلکه تماشای دقیق سرطان (نظارت فعال) است.
نظارت فعال
هنگامی که تومورهای کوچک (قطر کم‌تر از ۴ سانتیمتر) در کلیه‌ها یافت می‌شوند، احتمال تهاجمی بودن آن‌ها کم است و ممکن است در طول زندگی فرد رشد نکنند. در این حالت، ممکن است پزشک شما نظارت فعال را توصیه کند که به عنوان مشاهده نیز شناخته می‌شود. این روش شامل سونوگرافی یا سیتی اسکن منظم می‌شود. اگر این آزمایشات تصویربرداری نشان بدهند که تومور رشد کرده‌است، آن وقت است که درمان روی شما شروع می‌شود (معمولا جراحی).
نظارت فعال ممکن است برای جلوگیری از نقص در عملکرد کلیه و سایر عوارض جانبی که ممکن است پس از جراحی تجربه کنید، توصیه شود. این روش همچنین در صورتی که حال‌تان برای انجام عمل جراحی به اندازه کافی خوب نیست و تومورها کوچک هستند، گزینه‌ی مناسبی محسوب می‌شود.
البته ممکن است در مورد عدم درمان سرطان در بدن‌تان احساس نگرانی داشته باشید. با این حال، نظارت فعال یک رویکرد رایج برای سرطان کلیه در مراحل اولیه است و تنها در صورتی توصیه می‌شود که پزشک معتقد باشد، این بهترین کاری است که باید انجام شود. اگر نگران هستید، نگرانی‌های خود را با اورولوژیست، پزشک عمومی یا مشاورتان در میان بگذارید.
عمل جراحی
جراحی درمان اصلی سرطان کلیه‌ای است که به خارج از کلیه گسترش نمی‌یابد. بسته به نوع سرطان کلیه، درجه و مرحله‌ی سرطان و سلامت عمومی شما ممکن است یکی از جراحی‌های زیر را داشته باشید:
از بین بردن بخشی از کلیه (نفترکتومی پارشیال)
این گزینه برای تومورهای کوچکی ترجیح داده می‌شود که به کلیه محدود می‌شوند. این جراحی همچنین ممکن است برای کسانی باشد که مبتلا به بیماری کلیوی هستند، در هر دو کلیه سرطان دارند یا تنها یکی از کلیه‌های‌شان کار میکند. فقط سرطان و بخش کوچکی از کلیه برداشته می‌شود، بدین معنی که بیشتر عملکرد کلیه حفظ می‌شود. نفترکتومی پارشیال در مقایسه با نفترکتومی رادیکال جراحی دشوارتری است و این که آیا امکان‌پذیر است یا خیر بستگی به موقعیت تومور دارد.
اگر کل کلیه یا بخشی از کلیه حذف شود، کلیه‌ی باقی مانده معمولا کار هر دو کلیه را انجام می‌دهد. پزشک‌تان با شما درباره‌ی اقدامات لازم به منظور محافظت از کلیه صحبت خواهد کرد.
حذف کل کلیه (نفرکتومی رادیکال)
این مورد شایع‌ترین عمل جراحی برای تومورهای بزرگ است. کلیه به طور کامل تحت تاثیر بیماری قرار گرفته‌است، قسمت کوچکی از میزنای و بافت چربی اطراف حذف می‌شوند. غده‌ی فوق کلیوی و گره‌های لنفاوی مجاور نیز ممکن است حذف شوند. گاهی اوقات ممکن است سرطان کلیه به ورید کلیوی و حتی به داخل بزرگ‌سیاهرگ، نیز گسترش یافته باشد. حتی اگر سرطان در بزرگ‌سیاهرگ است، گاهی اوقات ممکن است تمام سرطان در یک عمل جراحی حذف شود.
تصویر: نفترکتومی رادیکال. کلیه و قسمت کوچکی از میزنای حذف می‌شوند. غده‌ی فوق کلیوی و گره‌های لنفاوی مجاور نیز ممکن است حذف شوند.
اگر کل کلیه یا بخشی از کلیه حذف شوند، کلیه‌ی باقی‌مانده معمولا کار هر دو کلیه را انجام می‌دهد. پزشک‌تان با شما درباره اقدامات لازم برای محافظت از کلیه‌ی باقی‌مانده صحبت خواهد کرد.
عمل جراحی چگونه انجام می‌شود
اگر قرار باشد برای سرطان کلیه عمل جراحی انجام دهید، این عمل جراحی با بیهوشی عمومی در بیمارستان انجام خواهد شد. جراح‌تان با شما در مورد خطرات این روش صحبت خواهد کرد.
جراح شما یکی از روش‌های زیر را برای حذف قسمتی از کلیه یا تمام کلیه (نفترکتومی جزئی یا رادیکال) استفاده میکند. هر روش در شرایط خاص دارای مزایایی است.
جراحی باز
برش طولی در کناره‌ی شکم، جایی که کلیه آسیب‌دیده واقع شده‌است ایجاد می‌شود. در برخی موارد، برش در جلوی شکم یا در یک منطقه‌ی دیگر از بدن که در آن سرطان گسترش یافته‌است انجام می‌شود. اگرقرار است نفترکتومی رادیکال داشته باشید، جراح قبل از حذف کلیه، عروق اصلی در کلیه‌ی آسیب‌دیده را مهار میکند.
جراحی لاپاروسکوپی
این عمل جراحی گاهی به نام “سوراخ کلید” یا عمل جراحی با کم‌ترین میزان تهاجم نامیده می‌شود. جراح چند برش کوچکی در پوست ایجاد میکند و یک ابزار کوچک را با چراغ و دوربین (لاپاراسکوپ) به یکی از برش‌ها وارد میکند. لاپاروسکوپ تصویری از بدن شما می‌گیرد و روی صفحه‌ی تلویزیون نمایش می‌دهد. جراح ابزار را در سایر برش‌ها نیز وارد میکند و به این ترتیب عمل جراحی را با استفاده از تصاویر روی صفحه نمایش انجام می‌دهد.
جراحی به کمک ربات
این یکی هم نوعی جراحی لاپاروسکوپی است. جراح برش‌های کوچکی را روی شکم ایجاد میکند و دوربین و ابزار از طریق برش‌ها برای انجام عمل جراحی وارد می‌شوند. جراح دارای دید سه بعدی است که می‌تواند تا ۱۰ الی ۱۲ برابر بزرگ‌تر شود و عمل جراحی را با استفاده از یک ماشین برای کنترل بازوهای روباتیک انجام می‌دهد.
تصمیم‌گیری در مورد جراحی
با جراح‌تان در مورد انواع جراحی که برای شما در دسترس است، صحبت کنید و جوانب مثبت و منفی هر یک از گزینه‌ها را بسنجید. اگر جراح شما عمل جراحی رباتیک را پیشنهاد میکند، همه‌ی هزینه‌ها را بررسی کنید – مگر این‌که در بیمارستان دولتی یا مرکز درمانی که این نوع جراحی را بدون دریافت هزینه انجام می‌دهد، بستری شوید چرا که این عمل بسیار هزینه‌بر و گران‌قیمت است.
در مقایسه با جراحی باز، هر دو عمل جراحی استاندارد لاپاروسکوپی و جراحی به کمک ربات معمولا به معنی بستری شدن کوتاه مدت در بیمارستان، درد کم‌تر و زمان ریکاوری سریع‌تر است. با این حال، در برخی موارد ممکن است جراحی باز گزینه‌ی بهتری باشد.
بعد از جراحی چه انتظاری باید داشته باشیم؟
پس از انجام عمل جراحی، معمولا به مدت ۲ تا ۷ روز در بیمارستان خواهید ماند. هنگامی که در منزل هستید، لازم است برخی اقدامات احتیاطی را در حین بهبود انجام بدهید. زمان بازیابی شما به سن‌تان، سلامت کلی و نوع عمل جراحی بستگی دارد.
در زمانی که در بیمارستان بستری هستید، از طریق لوله‌ای که به ورید وارد می‌شود، مایعات و داروها (داخل وریدی) به بدن‌تان وارد می‌شوند. همچنین لوله‌های موقتی برای تخلیه‌ی مایع‌های زائد از محل انجام عمل جراحی به شما وصل خواهد بود.
به مدت چند روز، به احتمال زیاد یک لوله‌ی نازک که به یک کیسه متصل است، برای جمع‌آوری ادرار وارد مثانه خواهتد شد. این وسیله سوند نامیده می‌شود. بررسی میزان ادراری که دفع میکنید، به کارکنان بیمارستان کمک میکند که عملکرد کلیه‌ی باقی‌مانده را در نظر داشته باشند. هنگامی که سوند برداشته می‌شود، مجددا می‌توانید به صورت نرمال دفع ادرار داشته باشید.
لخته‌های خون
ممکن است مجبور شوید جوراب واریس بپوشید تا به گردش خون بهتر در ناحیه‌ی پا کمک کند و به این ترتیب مانع از لخته شدن خون شود.
تسکین درد
شما در مناطقی که برش روی پوست ایجاد شده و جایی که کلیه (یا بخشی از کلیه) برداشته می‌شود، درد خواهید داشت.
در صورتی که درد دارید، از پزشک‌تان دارو بخواهید تا آن را کنترل کند. ممکن است یک داروی بی‌حسی به ناحیه اطراف ستون فقرات‌تان (اپیدورال) تزریق شود، دارویی به داخل رگ یا عضله‌تان تزریق شود یا از سیستم کنترل درد توسط بیمار (PCA) روی شما استفاده شود. هنگامی که یک دکمه را فشار می‌دهید، سیستم PCA دوز اندازه‌گیری شده از داروهای ضد درد را وارد بدن‌تان میکند.
حرکت
تیم مراقبت‌های بهداشتی شما احتمالا شما را تشویق خواهند کرد که روز بعد از عمل جراحی کنید.
در زمانی که در بیمارستان هستید، ممکن است فیزیوتراپیست شما را ببیند. او می‌تواند بی‌خطرترین راه را برای حرکت به شما توضیح دهد و تمرینات را به شما یاد بدهد که می‌توانید در زمان بهبودی انجام بدهید. این تمرینات ممکن است شامل تمرینات تنفسی یا سرفه باشد که می‌تواند به جلوگیری از بروز عفونت در ناحیه‌ی قفسه‌ی سینه کمک کند.
چند هفته طول می‌کشد تا زمانی که بتوانید چیزهای سنگین بلند کنید، رانندگی کنید یا سر کارتان برگردید. از پزشک‌تان سوال کنید تا معلوم شود که برای انجام هر یک از این فعالیت‌ها، چه‌قدر باید صبر کنید.
برگشتن به خانه
هنگامی که به خانه برمیگردید، باید همه چیز برای‌تان آسان باشد و به طور کلی در راحتی و آرامش کامل به سر ببرید. خانواده و دوستان‌تان باید بدانند که لازم است به میزان فراوان استراحت کنید و ممکن است در خانه به کمک اعضای خانواده نیاز داشته باشید. روی یک رژیم غذایی متعادل (از جمله پروتئین‌هایی مانند گوشت بدون چربی و مرغ، ماهی، تخم‌مرغ، شیر، ماست، آجیل، دانه‌ها و حبوبات / لوبیا) تمرکز کنید تا به این ترتیب بدن‌تان بعد از جراحی راحت‌تر بهبود بیابد.
چک‌آپ‌ها
چند هفته پس از بازگشت به خانه لازم است که دوباره به بیمارستان مراجعه کنید. شما می‌توانید این کار را به صورت یک بیمار سرپایی انجام دهید.
درمان‌های دیگر
عمل جراحی پذیرفته‌شده‌ترین روش درمانی برای سرطان کلیه در مراحل اولیه است. با این حال، اگر حال‌تان آن‌قدر خوب نباشد که عمل جراحی روی‌تان انجام شوپد و تومور کوچک باشد، پزشک ممکن است نوع دیگری از درمان را برای از بین بردن یا کنترل سرطان توصیه کند.
حذف با بسامد رادیویی (RFA)
حذف با بسامد رادیویی از امواج رادیویی با انرژی بالا برای گرم کردن تومور استفاده میکند. گرما سلول‌های سرطانی را می‌کشد و بافت اسکار داخلی تشکیل می‌دهد. برای انجام این روش، دکتر با استفاده از سیتی اسکن به عنوان راهنما، یک سوزن بسیار ریز را از روی پوست به داخل تومور وارد میکند. جریان الکتریکی از سوزن به تومور منتقل می‌شود. این درمان درمان حدود ۱۵ دقیقه طول می‌کشد و شما معمولا می‌توانید بعد از چند ساعت به خانه برگردید. عوارض جانبی، از جمله درد یا تب، می‌تواند با مصرف دارو کنترل شود.
پرتو درمانی استریوتاکتیک (SBRT)
پرتو درمانی از یک دوز کنترل‌شده‌ی تابش، مانند اشعه‌ی ایکس، برای کشتن سلول‌های سرطانی یا آسیب رساندن به آن‌ها استفاده میکند. پرتودرمانی استاندارد در درمان سرطان کلیه موثر نیست و در درجه‌ی اول برای کنترل علائمی مانند خونریزی یا درد به کار می‌رود. با این حال، برخی مطالعات نشان می‌دهند که SBRT به عنوان یک درمان برای سرطان کلیه قابل قبول است و پزشک‌تان ممکن است در موقعیت‌های خاصی آن را توصیه کند. SBRT نوعی پرتودرمانی است که پرتوهای متمرکز را به طور دقیق روی تومور از زاویه‌های مختلف وارد میکند. SBRT بعضی مواقع پرتو درمانی استریو تاکتیک تقطیع شده نیز (SABR) نامیده می‌شود.
نکات کلیدی در مورد مراحل اولیه‌ی سرطان کلیه
سرطان کلیه در مراحل اولیه چگونه است؟
سرطان کلیه در مراحل اولیه، سرطانی است که به خارج از کلیه گسترش پیدا نکرده‌است. این نوع سرطان به عنوان سرطان موضعی یا مرحله‌ی I یا II شناخته می‌شود.
درمان اصلی
درمان اصلی سرطان کلیه در مراحل اولیه، جراحی برای حذف کلیه است (نفترکتومی رادیکال) یا بخشی از کلیه (نفترکتومی پارشیال) است.
چگونگی انجام عمل جراحی
جراحی برای سرطان کلیه ممکن است به صورت‌های زیر انجام شود:
– جراحی باز – یک برش بزرگ
– جراحی لاپاروسکوپی – چندین برش کوچک و استفاده از ابزار کوچک جراحی با دوربین و چراغ
– به جراحی کمک ربات – این مورد هم یک نوع جراحی لاپاروسکوپی است.
زمان بهبود یا ریکاوری متفاوت است. اکثر مردم طی ۲ تا ۷ روز پس از عمل جراحی برای درمان سرطان کلیه در بیمارستان می‌مانند و ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بتوانید به راحتی به فعالیت‌های معمول خودتان برگردید.
سایر گزینه‌های درمانی
برای تومورهای کوچک، دیگر گزینه‌های درمانی موارد زیر را شامل می‌شوند:
– نظارت فعال – در این روش پیش از انجام درمان، تومور به طور منظم مورد معاینه و بررسی قرار می‌گیرد تا در صورت بروز هر گونه تغییری، پزشک متوجه شود.
– حذف با بسامد رادیویی – انتقال گرما به وسیله‌ی یک سوزن برای کشتن سلول‌های سرطانی
– پرتودرمانی استریوتاکتیک بدن – از پرتوی بسیار متمرکز برای از بین بردن سلول‌های سرطانی یا آسیب رساندن به آن‌ها استفاده میکند.
درمان سرطان پیشرفته کلیه
هنگامی که سرطان کلیه به خارج از کلیه و سایر قسمت‌های بدن گسترش بیابد، هدف اصلی درمان، کنترل سرطان، کند کردن سرعت گسترش آن و مدیریت علائم است.
ترکیبی از درمان‌های مختلف ممکن است توسط تیم درمانی شما توصیه شود. عوامل زیادی وجود دارند که بهترین ترکیب درمانی شما را تعیین می‌کنند، بنابراین رویکرد مناسب برای هر فردی متفاوت خواهد بود:
– مشاهده و انتظار (نظارت فعال) ممکن است برای بعضی افراد گزینه‌ی مناسبی باشد.
– درمان سیستمیک با درمان هدفمند یا داروهای ایمونوتراپی، درمان اصلی برای کمک به کنترل سرطان پیشرفته‌ی کلیه است. از زمان توسعه‌ی این درمان‌های موثرتر، شیمی درمانی به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
– پرتودرمانی ممکن است برای بعضی افراد مناسب باشد.
– جراحی برای حذف کلیه‌ی آسیب‌دیده ممکن است در شرایط خاصی توصیه شود، مثلا در صورتی که سرطان باعث ایجاد علائم شود.
نظارت فعال
در برخی موارد، زمانی که سرطان کلیه گسترش یافته‌است، سرطان به حدی آرام رشد میکند که به مدت طولانی باعث مشکلات زیادی برای فرد مبتلا نخواهد شد. به همین دلیل، به خصوص اگر سرطان پیشرفته‌ی کلیه به طور غیرمنتظره کشف شده باشد، ممکن است پزشک‌تان نظارت بر تومور را در فواصل منظم، معمولا با سیتی اسکن توصیه کند. این روش به عنوان مشاهده و نظارت فعال شناخته می‌شود.
در صورتی که سرطان رشد سریع را شروع کند یا علائمی ایجاد کند، درمان فعال توصیه می‌شود.
عمل جراحی
جراحی برای از بین بردن سرطان کلیه در صورتی که سرطان گسترش یافته‌است، عمل جراحی سیتورداکتیو نامیده می‌شود. این عمل جراحی ممکن است حذف سرطان اولیه را در کلیه‌ها با نفرکتومی یا حذف مقداری از تومور یا همه‌ی آن که گسترش یافته‌است، (متازتاسکتومی) شامل شود.
مطالعات اخیر نشان می‌دهند که درمان با درمان هدفمند به تنهایی تاثیری به اندازه‌ی عمل جراحی دارد که پس از آن درمان هدفمند انجام می‌شود و بسیاری از افراد مبتلا به سرطان پیشرفته‌ی کلیه در حال حاضر تنها با درمان هدفمند کنترل می‌شوند. در موارد خاصی مانند سرطان کلیه‌ای که علائم و نشانه‌هایی در فرد مبتلا ایجاد میکند یا در مورد کسانی که سرطان‌شان فقط کمی به خارج از کلیه گسترش یافته‌است، نفرکتومی سیتورداکتیو توصیه می‌شود. به طور کلی، در صورتی که حال‌تان خوش نیست یا اگر سرطان به بسیاری از قسمت‌های بدن گسترش یافته‌استِ، جراحی توصیه نمی‌شود.
درمان هدفمند
درمان هدفمند یک نوع درمان دارویی است که به ویژگی‌های خاصی از سلول‌های سرطانی حمله میکند تا رشد و گسترش سرطان را متوقف کند. نوع درمان هدفمند که اغلب برای درمان سرطان پیشرفته‌ی کلیه مورد استفاده قرار می‌گیرد، یک گروه از داروهایی است که مهارکننده‌های مولکول کوچک هستند. این داروها می‌توانند به داخل سلول‌های سرطانی رسوخ کنند و برخی از آنزیم‌ها و پروتئین‌های خاص را که سبب رشد، تکثیر و گسترش سلول‌های سرطانی می‌شوند، مسدود می‌کنند.
اکثر مهار کننده‌های مولکول کوچک در قالب قرص‌هایی هستند که شما در خانه مصرف خواهید کرد. آن‌ها معمولا در دوره‌های مکرر همراه با دوره‌های استراحت در میان‌شان تجویز می‌شوند. بعضی از آن‌ها ممکن است روزانه به مدت چند ماه یا حتی چند سال مصرف شوند. مدت زمان مصرف این داروها به هدف درمان، این‌که سرطان چگونه به آن‌ها پاسخ می‌دهد و عوارض جانبی که ممکن است در شما بروز کند، بستگی دارد.
دو نوع اصلی از مهارکننده‌های مولکولی کوچک برای سرطان پیشرفته‌ی کلیه در استرالیا استفاده می‌شود:
– بازدارنده‌ی تیروزین -کیناز (TKIs) – این داروها گروهی از آنزیم‌ها را که تیروزیین-کیناز نام دارند مهار می‌کنند و مانع ارسال سیگنال‌هایی برای رشد سلول‌های سرطانی توسط آن‌ها می‌شوند. بدون این سیگنال، سلول‌های سرطانی می‌میرند. TKIهای اصلی عبارتند از سانیتینیب، پازوپانیب، کابوزانیتیب، سورافنیب و آگزیتینیب.
– بازدارنده‌های mTOR – این داروها هدف پستانداران از رپامایسین (mTOR) را مهار می‌کنند، آنزیمی که به سلول‌های سرطانی پیام رشد و گسترش می‌دهد. اورولیمس یک مهارکننده‌ی mTOR است که برای استفاده در برخی از انواع سرطان پیشرفته‌ی کلیه که به TKI پاسخ مثبتی نشان نداده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سرطان‌ها اغلب نسبت به برخی از داروهای خاص درمان هدفمند مقاوم می‌شوند. اگر چنین اتفاقی رخ داد، پزشک‌تان معمولا توصیه میکند که یکی دیگر از داروهای درمان هدفمند دارو یا یک درمان دیگر را انجام بدهید.
عوارض جانبی درمان هدفمند
از پزشک‌تان سوال کنید تا بدانید که کدام عوارض جانبی را ممکن است تجربه کنید و درمان شما چه مدت طول خواهد کشید. داروهای هدفمند آسیب وارد شده به سلول‌های سالم را به حداقل می‌رساند، اما باز هم می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. این عوارض بسته به مصرف دارو و نحوه‌ی پاسخ بدن شما متفاوت هستند، اما ممکن است خستگی، زخم شدن دهان، تغییراتی در اشتها، تب، واکنش‌های آلرژیک، راش پوستی، اسهال، مشکلات مرتبط با لخته شدن خون و تغییرات فشار خون را شامل شوند.
مهم است که هر گونه عوارض جانبی درمان هدفمند یا داروهای ایمنوتراپی را با تیم پزشکی‌تان در اسرع وقت مورد بحث قرار دهید، به این ترتیب عوارض به درستی مدیریت خواهند شد. درمان زودهنگام به احتمال زیاد مدت زمانی را که یک عارضه طول می‌کشد، کاهش خواهد داد.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی نوعی درمان دارویی سرطانی است که بر استفاده از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان تمرکز دارد. بعضی از سلول‌های سرطانی موانعی را که به عنوان “چک‌پوینت‌ها” شناخته می‌شوند، برای مهار کردن سیستم ایمنی ایجاد می‌کنند. داروهایی به نام مهارکننده‌های چک‌پوینت‌ها کمک می‌کنند که سلول‌های سرطانی برای سیستم ایمنی بدن قابل رویت باشند. هنگامی که این سد یا مانع از بین برود، سیستم ایمنی بدن می‌تواند سرطان را تشخیص داده و نابود کند.
نیوولوماب نوعی مهار کننده‌ی چک‌پوینت‌های سرطان است که برای درمان سرطان پیشرفته‌ی کلیه مورد استفاده قرار می‌گیرد. نیوولوماب معمولا به ورید (داخل وریدی) تزریق می‌شوند. ثابت شده‌است که این دارو در افراد مبتلا به سرطان پیشرفته‌ی کلیه که قبلا با مهارکننده تریروزین – کیناز درمان شده‌اند، موثر است.
آزمایشات بالینی در حال حاضر ايمونوتراپی چک‌پوینت را در مراحل مختلف سرطان کلیه – بعد از جراحی به عنوان اولین درمان برای سرطان پیشرفته‌ی کلیه و در ترکیب با داروهای موجود برای درمان سرطان کلیه – بررسی می‌کنند. به طور خاص، استفاده از نیوولوماب همراه با ایپیلیموماب، اولین درمان مؤثر برای سرطان پیشرفته‌ی کلیه است.
در حال حاضر، بسیاری دیگر از داروهای درمان هدفمند و ایمنوتراپی در مطالعات بالینی مورد مطالعه هستند. با پزشک‌تان در مورد آخرین تحولات رخ داده صحبت کنید و این‌که کدام یک برای شما مناسب‌تر است.
عوارض جانبی ایمونوتراپی
عوارض جانبی ایمونوتراپی می‌تواند متفاوت باشد- به این معنی که همه اثرات مشابهی را تجربه نخواهند کرد. عوارض جانبی شایع این روش درمانی عبارتند از: خستگی، راش پوستی و اسهال. از آن‌جایی که داروهای ایمونوتراپی سیستم ایمنی را تحریک می‌کنند، می‌توانند واکنش‌هایی مانند درماتیت، هپاتیت و کولیت ایجاد کنند.
پرتو درمانی
پرتودرمانی از یک دوز کنترل شده‌ی تابش، مانند اشعه‌ی ایکس متمرکز برای کشتن سلول‌های سرطانی یا آسیب رساندن به آن‌ها استفاده میکند. این روش درمانی به عنوان رادیوتراپی نیز شناخته شده‌است. رادیوتراپی ممکن است برای درمان سرطان پیشرفته‌ی کلیه با هدف کوچک کردن تومور و تسکین علائم استفاده شود.
اگر پرتودرمانی روی شما انجام شود، روی یک تخت پزشکی زیر یک دستگاه به نام شتاب‌دهنده‌ی ذره‌ای خطی قرار می‌گیرید. شما در طول درمان که تنها چند دقیقه طول می‌کشد، چیزی احساس نخواهید کرد. هر جلسه ممکن است ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول بکشد آن هم به دلیل زمانی که برای راه‌اندازی تجهیزات لازم است. پس از اتمام جلسه، می‌توانید به خانه برگردید.
تعداد کل جلسات درمان بستگی به وضعیت شما دارد. ممکن است برخی عوارض جانبی مانند خستگی، حالت تهوع، از دست دادن اشتها، اسهال، خستگی و سوزش پوست را تجربه کنید. با متخصص رادیوتراپی در مورد هر عارضه‌ای که برای‌تان رخ داده صحبت کنید، بنابراین می‌توانید مشاوره‌ای در مورد نحوه‌ی مدیریت آن‌ها نیز داشته باشید.
درمان تسکینی
در بعضی موارد از سرطان پیشرفته‌ی کلیه، تیم پزشکی ممکن است درباره درمان تسکینی با شما صحبت کند. درمان تسکینی با مدیریت علائم سرطان بدون تلاش برای درمان بیماری، به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک میکند. بهتر است این روش را به عنوان نوعی مراقبت حمایتی در نظر بگیریم.
بسیاری از مردم فکر می‌کنند که درمان تسکینی برای کسانی است که به پایان عمرشان نزدیک شده‌اند، اما این روش ممکن است برای افراد مبتلا، در هر مرحله از سرطان پیشرفته‌ی کلیه مفید باشد. هدف از درمان تسکینی در واقع کمک به بیمار برای داشتن یک زندگی رضایت‌بخش و تا حد ممکن طولانی است. درمان تسکینی، یکی از جنبه‌های مراقبت تسکینی است که در آن یک تیم از متخصصان بهداشت در صدد برآورده ساختن نیازهای جسمی، احساسی، عملی، معنوی و اجتماعی شما هستند.
درمان تسکینی می‌تواند در کنار کاهش سرعت گسترش سرطان، درد را نیز کاهش دهد و به تسکین علائم دیگر کمک کند. درمان ممکن است پرتودرمانی برای کاهش درد ناشی از سرطانی که به استخوان رسیده، آمبولیزاسیون شریانی (فرایندی که جریان خون را به کلیه و تومور داخل آن متوقف میکند)، درمان هدفمند یا ایمنوتراپی را شامل شود.
نکات کلیدی در مورد سرطان پیشرفته کلیه
سرطان پیشرفته‌ی کلیه چیست
سرطان پیشرفته‌ی کلیه سرطانی است که از کلیه به قسمت‌های دیگری از بدن گسترش یافته و یا بعد از درمان اولیه دوباره عود کرده‌است.
هدف درمان
هدف اصلی درمان کنترل سرطان، کند کردن سرعت گسترش آن و مدیریت علائم است.
درمان اصلی
درمان اصلی با استفاده از داروهایی است که به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن برای کنترل رشد سرطان دسترسی پیدا می‌کنند و از گسترش آن جلوگیری می‌کنند:
– داروهای درمان هدفمند با هدف قرار دادن ویژگی‌های خاص سلول‌های سرطانی، باعث جلوگیری از رشد سلول‌های سرطانی می‌شوند.
– داروهای ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن خود بیمار برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کنند.
سایر گزینه‌های درمانی
گزینه‌های احتمالی دیگر عبارتند از:
– نظارت فعال – نظات بر رشد سرطان از طریق بررسی‌های منظم قبل از تعیین نوع درمان
– جراحی – از بین بردن سرطان کلیه در مراحل اولیه (نفرکتومی سیتورداکتیو) و گاهی اوقات از بین بردن قسمتی از تومور یا تمام آن که گسترش یافته است (متازتاسکتومی)
– پرتودرمانی – کاهش دادن سایز تومور در صورتی که علائمی ایجاد کرده‌است
– درمان تسکینی – استفاده از درمان‌های پزشکی برای کاهش علائم سرطان