وحشتناک است که می‌دانیم نوعی بیماری مانند کرونا ویروس(COVID-19) در سراسر جهان در حال گسترش است. مراحل اولیه‌ی یک بیماری همه‌گیر ممکن است به شدت تحریک‌کننده و اضطراب‌آور باشد. در این مدت، شما نمی‌دانید که این بیماری تا چه اندازه گسترده یا مرگبار به پایان خواهد رسید. احساس ترس، اضطراب، غم و اندوه و عدم اطمینان در زمان گسترش یک بیماری همه‌گیر عادی است. خوشبختانه، دقت به سلامت روان می‌تواند به تقویت ذهن و بدن‌تان و نیز کنار آمدن با اضطراب بیماری کرونا کمک کند.
راه‌های مراقبت از خود موارد زیر را شامل می‌شود:
– خواندن اخبار از منابع معتبر (و گاهی دوری از اخبار)
– شناخت چیزهایی که قابل کنترل هستند، مانند رعایت درست بهداشت
– انجام اقداماتی که از سوی CDC (مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها) توصیه شده‌اند
– رعایت نکات مرتبط با مراقبت از خود
– گرفتن کمک حرفه‌ای از یک متخصص دارای مجوز بهداشت روان در صورت لزوم
راه‌های مدیریت استرس
با کنترل کردن استرس‌تان می‌توانید تاثیر بسزایی در سلامت روح و روان‌تان داشته باشید. در این‌جا روش‌هایی می‌بینید که به شما کمک می‌کنند اضطراب بیماری کرونا ویروس را کاهش بدهید.
۱. اخبار را از منابع معتبر بخوانید
از مراجعه به رسانه‌هایی که اخبار غیرموثق منتشر می‌کنند پرهیز کنید. در عوض، به منابعی مراجعه کنید که اطلاعات درست و واقعی در مورد چگونگی محافظت از خودتان ارائه می‌دهند، از جمله مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها.
۲. یک برنامه‌ی عملی تهیه کنید
همواره برای کاهش ریسک اقداماتی انجام می‌شود. این اقدامات ممکن است به سادگی شستن دست‌ها و محدود کردن سفر باشد. اما شناختن آن‌ها می‌تواند به یادتان بیاورد که روی چیزهایی که کنترل می‌کنید تمرکز داشته باشید. فقط دقت کنید اقداماتی که انجام می‌دهید اقدامات پیشنهادی توسط منابع معتبر باشند.
۳. زمان محدودی را در رسانه‌ها سپری کنید
خواندن داستان‌های رسانه‌ای که درباره‌ی سرعت سرایت یک بیماری یا تعداد افراد مبتلا صحبت می‌کنند، اضطراب شما را افزایش می‌دهد. بنابراین بهتر است مدت زمانی را که در رسانه‌های مختلف سپری می‌کنید، کاهش بدهید.
اگرچه داشتن آگاهی مفید است، اما مهم است که خودتان را تحت بمباران خبری قرار ندهید.
۴. از دنباله‌روِ دیگران بودن خودداری کنید
باید بدانید که بسیاری از آدم‌ها اقداماتی را انجام می‌دهند که تاثیر مثبتی ندارد. فقط به این دلیل که افراد دیگر ماسک می‌زنند یا برای نظافت کارهای خاصی را انجام می‌دهند، نباید شما هم همان کارها را تکرار کنید (مگر این‌که این موارد توسط CDC توصیه شده باشند). در غیر این صورت، هر یک از اقدامات شما ممکن است بی‌فایده – یا حتی مخرب باشد.
۵. به خوبی از خودتان مراقبت کنید
داشتن یک برنامه‌ی غذایی متعادل، خواب خوب و کافی و انجام کار و فعالیت در اوقات فراغت همیشه به شما کمک می‌کند تا در زمان‌های استرس‌زا تا حد امکان از نظر جسمی و روحی سالم بمانید. مراقبت درست از خودتان سبب می‌شود که سیستم ایمنی بدن‌تان نیز قوی بماند.
۶. به دنبال کمک حرفه‌ای باشید
اگر سلامت روان شما تحت تأثیر اضطراب بیماری کرونا ویروس قرار گرفته، شاید بهتر باشد به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. یک متخصص بهداشت روان می‌تواند به شما کمک کند که ترس‌های‌تان را مدیریت کنید و در عین حال شما را قادر می‌سازد تا بهترین تصمیم را برای خودتان و خانواده‌تان بگیرید.
نگرانی‌های مرتبط با بهداشت روان
علاوه بر نگرانی‌های مربوط به سلامت روان که ممکن است در نتیجه‌ی اضطراب ناشی از یک بیماری همه‌گیر ایجاد شود، نظارت بر اختلالات روحی روانیِ موجود نیز اهمیت زیادی دارد، به این ترتیب از بدتر شدن آن پیشگیری خواهید کرد.
۱. افسردگی و اضطراب
محققان دریافته‌اند که برخی از افراد ممکن است طی شیوع یک بیماری همه‌گیر برای اولین بار مشکلات سلامت روان را تجربه کنند. اختلالات سازگاری، افسردگی و اضطراب ممکن است برای عده‌ای به وجود بیاید.
یک مطالعه روی شیوع ویروس ابولا در سیِرالئون نشان داد که تعداد افراد مبتلا به مشکلات روحی روانی طی مدت وجود بیماری افزایش یافت. همانطور که مطالعه‌ی شیوع آنفولانزای H1N1 در سال 2009 افزایش انواع علائم عاطفی از جمله اختلالات روان‌تنی (علائمی مانند درد و خستگی که با یک دلیل جسمی قابل توضیح نیستند) را نشان داد.
علاوه بر این، برخی از اختلالات بهداشت روان موجود ممکن است وخیم‌تر شوند. تحقیقات نشان می‌دهند افرادی که به ویژه در معرض استرس و اضطراب قرار دارند، بالاترین سطح ریسک را دارند.
اضطراب شدید همچنین ممکن است باعث افزایش مصرف مواد شود. با افزایش سطح استرس، افرادی که در دوره نقاهت قرار دارند، احتمالاً عود مشکل را تجربه می‌کنند.
محققان دانشگاه کارلتون در اتاوا، کانادا، دریافتند آدم‌هایی که کم‌ترین توانایی تحمل عدم اطمینان را داشتند، بیش‌ترین میزان اضطراب را در طول شیوع بیماری همه‌گیر H1N1 تجربه کردند. این افراد همچنین اعتقاد چندانی به توانایی‌شان برای مراقبت از خود نداشتند.
افرادی که از بیماران مراقبت می‌کنند نیز ممکن است در معرض خطر نشانه‌های عاطفی در طول شیوع بیماری باشند. آن‌ها ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
– افزایش افسردگی و اضطراب
– نگرانی فزاینده برای محافظت از عزیزان‌شان
– احساس گناه در مورد این‌که ممکن است سبب بیماری یکی از عزیزان‌شان شوند یا نتوانند به خوبی از او مراقبت کنند
کودکان نیز به نوبه‌ی خود اغلب همان استراتژی‌های مقابله‌ای را اتخاذ می‌کنند که در والدین‌شان مشاهده می‌کنند. والدینی که در طول شیوع یک بیماری همه‌گیر دچار اضطراب می‌شوند ممکن است در نهایت شاهد مضطرب شدن فرزندان‌شان باشند.
اضطراب بالا و احساس ناتوانی می‌تواند برخی از افراد را به اتخاذ راه‌حل‌ها یا روش‌های پیشگیری بی‌فایده و بدون تاثیر تشویق کند. برخی از این روش‌ها ممکن است برای عده‌ای مضر باشند.
۲. نشخوار ذهنی یا عزلت
واکنش‌های شخصی در مورد افزایش ترس‌ها ممکن است متفاوت باشد. اما بسیاری از آدم‌ها افزایش نشخوار فکری را در مورد احتمال بیماری تجربه می‌کنند. آن‌ها همچنین ممکن است رفتار خود را تا حد زیادی تغییر دهند حتی زمانی که این کار ضرورتی ندارد (مثلاً منزوی کردن خود یا آمادگی برای نتایج فاجعه‌بار).
افرادی که به شدت آسیب‌پذیر هستند، ممکن است افزایش روانپریشی یا پارانویا را تجربه کنند. این تجربه ممکن است با حقایق مرتبط به شیوع ویروس آمیخته باشد.
چگونه باید واکنش نشان بدهیم؟
ممکن است شاهد ترس و وحشت دیگران باشید. از طرف دیگر، این احتمال هم وجود دارد که وقتی همه‌گیری در حال افزایش است، کسانی را ببینید که اصلا نگرانی ندارند چون مطمئن هستند که این بیماری روی آن‌ها تاثیری نخواهد گذاشت. ممکن است تصور کنید که انواع احساسات را تجربه می‌کنید یا شاید سر در گم باشید و در واقع نمی‌دانید که چه احساسی دارید.
۱. واکنش نسبت به چیزی که برای‌تان آشنا نیست
مردم معمولا نسبت به تهدیدهایی که برای‌شان جدید است و قبلا تجربه‌اش نکرده‌اند، واکنشی اغراق‌آمیز دارند. به عنوان مثال، هرچند تصادف ماشین بسیار شایع است، اما وقتی رانندگی می‌کنید یا سوار ماشین هستید، ترس و وحشتی احساس نمی‌کنید چون هیچ چیز ناآشنایی برای‌تان وجود ندارد.
به همین ترتیب، ممکن است از آنفولانزا نترسید به این دلیل که احتمالا قبلا به آنفولانزا مبتلا شده‌اید و شفا یافته‌اید. با این وجود، آنفولانزا ۲۰ درصد از جمعیت را هر سال مبتلا می‌کند، و هزاران نفر در اثر آن می‌میرند.
اما میزان واکسیناسیون آنفولانزا در ایالات متحده معمولاً کمتر از 50٪ است – بیشتر آدم‌ها هیچ ترسی نسبت به آن ندارند. برعکس این موضوع هم صادق است؛ چیزهایی که اطلاعات کمی در موردشان داریم ما را می‌ترسانند و عصبی می‌کنند.
این احتمال که نسبت به چیزهای ناآشنا دچار اضطراب و استرس شوید، بسیار بالا است. به همین دلیل بیماری‌های همه گیر گذشته مانند ویروس ابولا و ویروس زیکا سبب بروز اضطراب زیادی در میان افراد شد.
این‌که مدام با خبرهایی که دائماً درمورد تلفات صحبت می‌کنند، و گزارش‌هایی که تعداد افراد مبتلا را منتشر می‌کنند، بمباران شویم، می‌تواند باعث شود خطر آن بیماری را بیشتر از آن‌چه واقعا هست، ببینیم.
با این حال، منابع معتبر رسانه‌ای می‌توانند در طول یک بیماری همه گیر اثرات مثبتی داشته باشند.
۲. تأثیر رسانه‌ها
یکی از دلایل این امر ممکن است ناشی از واکنش مغز نسبت به تهدیدات جدید باشد. یک مطالعه در سال 2013، نشان داد که بخش آمیگدالای مغز (بخشی از مغز که درگیر پردازش واکنش‌های احساسی است) در مواجهه با تهدیدات ناآشنا، فعالیت را افزایش می‌دهد. این روند منجر به افزایش اضطراب می‌شود. با این حال، آمیگدال در مواجهه با یک تهدید آشنا، واکنش متفاوتی نشان می‌دهد.
رسانه‌ها می‌توانند با گزارش مداوم در مورد “شیوع” بیماری‌هایی مانند کرونا ویروس، اضطراب را برانگیزند. اما، در صورت استفاده مناسب از رسانه‌ها می‌توانید اطلاعات مفیدی دریافت کنید.
۳. استفاده‌ی مثبت در مقابل استفاده‌ی منفی از رسانه‌ها
در طول بیماری همه گیر آنفلوانزای H1N1 در سال 2009، رسانه‌های استرالیا و سوئد هر دو گزارش‌های دقیقی را در مورد خطرات ناشی از این بیماری منتشر کردند.
با این حال رسانه‌های سوئدی، مؤثرتر بودند زیرا گزارش می‌دادند که چگونه بینندگان می‌توانند از خودشان محافظت کنند و خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهند. آن‌ها آشکارا به عدم قطعیت در مورد این بیماری همه‌گیر اعتراف کردند، اما مردم را تشویق می‌کردند که از واکسیناسیون به عنوان راهی برای کمک به امنیت سایر اعضای جامعه استفاده کنند.
از طرف دیگر، رسانه‌های استرالیا اکثراً توجه خود را به گزارش اشتباهات سازمان‌های عمومی در هنگام شیوع این ویروس معطوف کردند. این روند احتمالا تاثیر منفی گذاشت و سبب شد که استرالیایی‌ها برای واکسینه شدن تعلل کنند.
قبل از رخ دادن همه‌گیری، سوئد و استرالیا آمار واکسیناسیون مشابهی داشتند. به دنبال شیوع بیماری، میزان واکسن در سوئد 60٪ و در استرالیا 18٪ بود.
در نتیجه، محققان دریافتند که گزارش‌های خبری می‌توانند با توصیه‌ی اقدامات دقیق و درست به آدم‌ها، وحشت را در جامعه کاهش دهند. این رویکرد ممکن است در صورت بروز یک تهدید جدید مانع از واکنش بیش از حد آدم‌ها یا انجام اقدامات شدید شود.
کلام پایانی
خوشبختانه، بسیاری از بیماری‌های همه گیر تقریبا به همان سرعت که شروع می‌شوند، از بین هم می‌روند. اما مدیریت اضطراب، هنگام کسب اطلاع بیشتر در مورد شیوع بیماری یا یادگیری چگونگی محافظت از خود، می‌تواند دشوار باشد. خوشبختانه، با دقت داشتن روی سلامت روان‌تان در این دوران، می‌توانید مانع بدتر شدن اختلالات موجود یا ابتلا به اضطراب بیماری کرونا شوید.