حساسیت به ماهی: علائم، تشخیص و درمان آلرژی به ماهی

برخلاف حساسیت‌های غذایی دیگر، که عموما در همان ابتدا در نوزادان و بچه‌های کوچک مشاهده می‌شوند، حساسیت به ماهی ممکن است تا بزرگسالی آشکار نشود: ‌در یک مطالعه، ۴۰ درصد از کسانی که آلرژی به ماهی را گزارش دادند تا بزرگسالی هیچ مشکلی با ماهی نداشته‌اند.

حساسیت داشتن به یک ماهی باله‌دار (مانند ماهی تن، هالیبوت، یا سالمون) به معنی آن نیست که شما به آبزیان سخت‌پوست (میگو، خرچنگ، و شاه میگو دریایی) هم آلرژی دارید. در حالی که بعضی از متخصصان حساسیت توصیه می‌کنند افرادی که دارای حساسیت به ماهی هستند از خوردن تمام ماهی‌ها اجتناب کنند، برای شخصی که به یک نوع ماهی حساسیت دارد این امکان وجود دارد که با خیال راحت از سایر انواع ماهی‌ها مصرف کند. اگر شما به نوع خاصی از ماهی‌حساسیت دارید، متخصص آلرژي شما می‌تواند به شما کمک کند مشخص کنید آیا خوردن سایر گونه‌های ماهی برای شما بی‌خطر است یا خیر.

علائم حساسیت به ماهی

درست مثل سایر حساسیت‌های غذایی، علائم آلرژی به ماهی از ضعیف تا شدید دسته‌بندی می‌شوند.

۱. کهیر یا بثورات پوستی

۲. تهوع، چنگیدگی شکم، سوءهاضمه، استفراغ و / یا اسهال

۳. بینی کیپ یا روان و / یا عطسه کردن

۴. سردرد

۵. نفس تنگی

۶. آنافیلاکسی (بیش‌دفاعی)، یک واکنش آلرژیک جدی که مانع تنفس می‌شود و می‌تواند باعث شوکه شدن بدن شود.

تشخیص آلرژی به ماهی

متخصص آلرژی ممکن است حساسیت به یک نوع ماهی خاص را در شما از طریق آزمون جلدی آلرژی یا آزمایش خون تشخیص بدهد.

در آزمون جلدی، مقدار کمی از مایع حاوی پروتئین ماهی مورد آزمایش را بر روی پشت ساعد قرار می‌دهند که بعد با یک قاشقک کوچک استریل شده آن را می‌مالند تا مایع به درون پوست نفوذ کند. اگر ظرف ۱۵ تا ۲۰ دقیقه یک نقطه‌ی سرخ‌رنگ ایجاد شود، این می تواند نشانگر آلرژي باشد.

در آزمایش خون، یک نمونه‌ی خون به آزمایشگاه فرستاده می‌شود تا جهت وجود پادتن‌های ایمونوگلوبولین در پروتئین گرفته شده از ماهی مورد آزمایش، بررسی شود.

اگر این آزمایش‌ها قطعی نباشند، متخصص آلرژی شما ممکن است دستور یک چالش خوردن غذا را بدهد. تحت نظارت پزشکی، مقادیر کمی ماهی یا یکی از فرآورده‌های ماهی را خواهید خورد تا ببینید که آیا واکنشی حاصل می‌شود. به خاطر این امکان که واکنش می‌تواند شدید باشد، این آزمون در مطب متخصص آلرژی یا در یک مرکز چالش غذایی با تجهیزات و داروهای اورژانسی فراهم شده انجام می‌شود.

کنترل و درمان حساسیت به ماهی

کنترل آلرژی به ماهی شامل اجتناب شدید از خوردن ماهی می‌شود که به آن آلرژی دارید. پزشکان عموما به کسانی که به یک نوع ماهی باله‌دار حساسیت دارند توصیه می‌کنند از خوردن همه‌ی انواع ماهی‌ها اجتناب کنند. اگر شما به یک ماهی خاص آلرژی دارید و واقعا دوست دارید انواع دیگر ماهی‌ها را در رژیم غذایی خود مصرف کنید، با متخصص آلرژی خود درباره‌ی تست کردن آن انواع صحبت کنید. بدون راهنمایی متخصص خود رژیم غذایی‌تان را تغییر ندهید.

ماهی یکی از هشت آلرژی است که دارای الزامات برچسب گذاری خاص تحت قانون برچسب گذاری حساسیت غذایی و حمایت مشتریان ۲۰۰۴ است. طبق آن قانون، تولیدکنندگان محصولات غذایی بسته‌بندی که در آمریکا به فروش می‌رسند و حاوی ماهی یا فرآورده‌های ماهی هستند باید بر روی برچسب مواد تشکیل دهنده به زبان روشن و شفاف نوع خاص ماهی استفاده شده را مشخص کنند.

بسیاری از غذاهای آماد به نوعی حاوی ماهی هستند. ماهی ماده‌ی تشکیل دهنده‌ی رایج در سس ووسترشر و سالاد سزار است و گاهی در محصولات خرچنگی تقلبی به شکل سوریمی یافت می‌شود، یک غذای فراوری شده‌ که اساسا از ماهی پالاک آلاسکایی درست شده است. ماهی همچنین در غذاهای آسایی نیز بسیار رایج است، آن‌ها برای بسیاری از خوراک‌های خود از ماهی‌های مختلف استفاده می‌کنند.

در حالی که آلرژی به پروتئین ماهی بسیار شایع است، احتمال حساسیت به ژلاتین ماهی (که از پوست و استخوان‌های ماهی درست می‌شود) نیز وجود دارد. کسانی که به ماهی حساسیت دارند باید قبل از مصرف مکمل‌های رژیمی روغن ماهی با متخصص آلرژی خود مشورت کنند.

اگر متخصص آلرژی شما اجازه‌ی خوردن انواع بخصوصی از ماهی را صادر کرد، شما همچنان احتیاط بیشتری به خرج بدهید و مواظب باشید از خوردن ماهی که با آن نوع ماهی که به آن حساسیت دارید برخورد داشته است اجتناب کنید. یادتان باشد که بعضی از رستوران‌ها ممکن است انواع ارزانتر ماهی‌ها را با آنچه در فهرست غذایی وجود دارد جایگزین کنند (مثلا چیزی که به عنوان ماهی سرخو فهرست شده است ممکن است در واقع تیلاپیا باشد). طبق تحقیق و بررسی صورت گرفته توسط اوشینا، یک گروه غیر انتفاعی، چون بسیاری از ماهی‌ها وقتی از استخوان جدا می‌شوند شبیه هم به نظر می‌رسند، تامین‌کنندگان ناصادقی که برای سوپرمارکت‌ها جنس فراهم می‌کنند ممکن است ماهی ارزان را با ماهی‌های گران‌تر جایگزین کنند.

برای اجتناب از تماس این ماهی‌ها با هم یا احتمال خوردن یک ماهی جایگزین شده، مطمئن شوید به هرکسی که برای شما ماهی می‌آورد راجع به آلرژی خود توضیح داده‌ باشید. بپرسید که آیا این خطر وجود دارد چیزی که می‌خورید آلرژی شما را تحریک کند یا خیر.

به خاطر ریسک بالای تماس باماهی‌ها‌ در حین تهیه‌ی غذا، بهترین کار آن است که در کل از رفتن به رستوران‌های غذای دریایی اجتناب کنید، حتی اگر قصد داشته باشید چیزی غیر از ماهی سفارش بدهید. از جاهایی که در آن ماهی پخته می‌شود دوری کنید، چون ممکن است در حین پخت پروتئین آن در هوا منتشر شود.

کسانی که به ماهی آلرژي دارند، لزوما مجبور نیستند از خوردن سخت‌پوستان آبزی هم اجتناب کنند (و برعکس): به نظر می‌رسد هیچ رابطه‌ای بین آلرژی به ماهی و آبزیان سخت‌پوست وجود ندارد. با وجود این، فرد می‌تواند به هر دوی ماهی‌ها و سخت‌پوستان حساسیت داشته باشد، درست همان‌طور که یک نفر می‌تواند به ه تخم‌مرغ‌ و بادام‌زمینی حساسیت داشته باشد.

درمان آلرژی به ماهی، شامل پرهیز جدی از ماهی می‌شود که به آن حساسیت دارید. چون ماهی اغلب به صورت آنافیلاکسی ایجاد مشکل می‌کند، متخصصان آلرژی توصیه می‌کنند بیمارانی که به ماهی آلرژی دارند علائم یک واکنش اینچنینی را با اپی‌نفرین (آدرنالین) درمان کنند، که توسط پزشک برای‌تان تجویز و طی یک تزریق خودکار انجام می‌شود. آنافیلاکسی می‌تواند سریع اتفاق بیفتد و می‌تواند کشنده باشد مگر آنکه اپی‌نفرین به محض مشاهده‌ی ظهور علائم تزریق شود. به آمبولانس زنگ بزنید و به مامور اورژانس بگویید که اپی‌نفرین استفاده کرده‌اید و ممکن است مقدار بیشتری هم نیاز داشته باشید.

فقط اپی‌نفرین می‌تواند جلوی علائم آنافیلاکسی را بگیرید. برای علائمی که شدت کمتری دارند ممکن است پی ببرید که مصرف آنتی‌هیستامین نیز کارساز است.