گوشی‌های هوشمند آدم‌ها را بیشتر از هر زمان دیگری به یکدیگر متصل کرده‌اند. در طول یک روز، از طریق گوشی هوشمندتان می‌توانید با مادربزرگ‌تان گپ اینترنتی داشته باشید، قبض‌های‌تان را بپردازید، پیتزا سفارش دهید، و یک قرار ملاقات گرم و عاشقانه ترتیب دهید. ولی مثل همه‌ی اختراعات خوبِ بشر، گوشی‌های هوشمند می‌توانند روی دیگر سکه را نیز به شما نشان دهند. و آن روی سیاه این سکه رابطه سلفی گرفتن با اختلالات روانی است که در دنیای مدرن امروز بسیار زیاد به چشم می آید.
سلفی و اختلال خودزشت انگاری
دکتر دیوید ویل، به عنوان یک روان‌شناس می‌گوید: ” پس از ظهور گوشی‌های دوربین‌ّدار، دوسومِ همه‌ی بیمارانی که با اختلال خودزشت‌انگاری نزد من مراجعه کرده‌اند، خودشان را مجبور می‌کردند دائما عکس‌های سلفی بیاندازند و آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی قرار دهند”.
۸ نکته که باید درباره اختلال خود زشت انگاری بدانید
وی در مصاحبه با هفته‌نامه‌ی ساندی‌میرِر گفت: ” رفتار درمانی شناختی به کمک چنین بیمارانی می‌آید تا بتوانند دلایل رفتار اجباری‌شان را تشخیص دهند و یاد بگیرند چگونه آن را تعدیل بخشند”.
بنابراین، آیا امکان دارد سلفی‌ها باعث ایجاد بیماریِ روانی، اعتیاد و خودکشی شوند؟ پاسخ برخی روان‌شناسان به این پرسش، مثبت است. آن‌ها به پدرها و مادرها هشدار می‌دهند با دقت مواظب فرزندان‌شان باشند و رفتارشان را در دنیای برخط (اینترنت) زیر نظر بگیرند.
۱۰ اختلال رفتاری و روانی در کودکان
سلفی و پایین آمدن عزت نفس
همانطور که گفتیم سلفی گرفتن بیش از حد یا نیاز اجباری به اعتبارسنجی از طریق رسانه‌های اجتماعی می‌تواند نشانه‌ای از برخی شرایط سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و اختلال بدشکلی بدن باشد. علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که استفاده بیش از حد از رسانه های اجتماعی، از جمله گرفتن و به اشتراک گذاری سلفی، می تواند منجر به احساس تنهایی، عزت نفس پایین و اضطراب اجتماعی شود. توجه به این نکته مهم است که گرفتن سلفی به خودی خود نشانه بیماری روانی نیست، بلکه انگیزه و تکرار رفتار ممکن است نشان دهنده یک موضوع مهم و اساسی روانی باشد.
خودکشی به خاطر سلفی
نوجوان بریتانیایی پس از آن‌که نتوانست عکس سلفیِ مطلوب و عالی از خودش بگیرد، اقدام به خودکشی کرد. دنی باومن روزانه بیش از ۱۰ ساعت گرفتارِ سلفی بود و هر روز بیش از ۲۰۰ سلفی می‌گرفت. این نوجوان ۱۹ ساله، بیش از ۱۳ کیلوگرم لاغر شد، از مدرسه اخراج شد و به مدت ۶ ماه به خانه باز نگشت. سرانجام، سعی کرد قرص بخورد و خودش را بکشد که توسط مادرش نجات یافت.
دنی باومن در مصاحبه‌ای با روزنامه‌ی دایلی‌میرر گفت:
دائما می‌خواستم سلفی‌های خیلی خوب بگیرم، وقتی فهمیدم نمی‌توانم آن سفلی که دوست دارم را بگیرم، تصمیم گرفتم بمیرم. دوستانم ، مدرسه‌ام، سلامتی و تقریبا همه‌ی زندگی‌ام را از دست دادم.
اعتیاد به سلفی گرفتن
باومن برای درمان به بیمارستان مودسلی در لندن مراجعه کرد. ابتدا گوشیِ آی‌فون‌اش را به مدت ۱۰ دقیقه از وی می‌گرفتند، سپس این مدت به 30 دقیقه و بعد از آن به یک ساعت افزایش یافت. شاید واقعا خنده‌دار به نظرتان برسد، ولی این روش مناسبی برای ترک اعتیاد است.
دنی باومن به دایلی‌میرر گفت: “فرایند درمان در ابتدا بسیار سخت و دشوار بود، ولی من می‌دانستم اگر می‌خواهم به خوبی به زندگی‌ام ادامه دهم، باید این کارها را انجام دهم”.
سلفی و اختلال وابستگی اجتماعی
پاملا راتلیج در مجله‌ی روان‌شناسیِ امروز می‌نویسد: “سلفی‌ها معمولا باعث ایجاد احساس وابستگی اجتماعی بیش از حد یا نیاز به جلب توجه دیگران می‌شوند، که این مسئله منجر به ایجاد توهمی می‌شود که فرد می‌پندارد هر کاری کند دیگران از وی خوش‌شان نمی‌آید و سرانجام سلفی‌ها باعث خودشیفتگی یا عدم عزت نفس می‌شوند”.