خواب دیدن افراد نابینا چگونه است؟

اگر خواب‌ها انعکاسی از واقعیت هستند، شخصی با حس متفاوتی از واقعیت چگونه خواب می‌بیند؟ هر کسی خواب می‌بیند، حتی اگر متقاعد شده باشد که نمی‌بیند. برخی آدم‌ها هرگز نمی‌توانند خواب‌شان را به خاطر بیاورند و برخی دیگر پس از بیدار شدن فقط احساسی مبهم را به یاد می‌آورند. در این میان یک سوال همیشگی برای بسیاری از مردم دنیا این است که خواب دیدن افراد نابینا چگونه است؟

تعریف یک رویا به این صورت است: ’دنباله‌ای از تصاویر، ایده‌ها، عواطف و احساسات که بی‌اختیار طی مراحل خاصی از خواب در ذهن رخ می‌دهند ‘.

وقتی تصاویر را حذف کنید چه اتفاقی می‌افتد؟ زیرا شما هرگز حس بینایی را تجربه نکرده‌اید. یا چه می‌شود اگر شخصی بینایی را در برهه‌ای از زندگی‌اش تجربه کرده باشد اما نابینا شده باشد. آیا این اتفاق خواب دیدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟

مطالعه‌ی جدیدی که در ژورنال اسلیپ منتشر شده است، ما را به دنیای خواب‌های افرادی می‌برد که نمی توانند ببینند. سه گروه متفاوت مورد بررسی قرار گرفتند.

گروه اول بینایی کامل داشتند، گروه دوم در مرحله‌ی خاصی از زندگی‌شان نابینا شده بودند و گروه سوم شامل کسانی بود که نابینا متولد شده بودند. هر گروه ۳ سوال مشابه دریافت کرد:

خواب‌شان را بلافاصله پس از بیدار شدن توصیف کنند.

آیا در طول خواب‌شان عواطفی را تجربه کردند؟

آیا خواب‌شان موضوع خاصی مانند پرواز یا سقوط کردن داشت؟

برای افرادی که می‌توانند ببینند، خواب دیدن اساسا یک فعالیت دیداری است. دنباله‌ای از تصاویر همراه با پس زمینه‌ای از عواطف. برای کسانی که فاقد حس بینایی هستند، سایر حواسی که بیش‌ترین استفاده را در زندگی‌شان دارند، غالب است.

هم‌چنین بین خواب‌های افرادی که در برهه‌ای از زندگی‌شان قادر به دیدن بودند و خواب‌های کسانی‌که هرگز بینایی را تجربه نکرده‌ بودند، تفاوت وجود داشت.

هرچه خاطرات فرد از بینایی بیش‌تر بود، تصاویر بیش‌تری در خوابش ظاهر می‌شد. زمانی‌که سن فرد بالاتر می‌رود این تصاویر کم‌تر و کم‌تر شده، و خاطره‌ی آن تصاویر کم‌رنگ می‌شود.

آدم‌هایی که هرگز بینایی را تجربه نکرده بودند، خواب‌هایشان را با حواس دیگری پر می‌کنند که در زندگی روزمره‌ی خود استفاده می‌کنند.

خواب‌های آن‌ها حاوی بو و صدا است؛ حتی می‌توانند حس چشایی یا لامسه را هم ثبت کنند. هم‌چنین طی مرحله‌ی خواب آر‌ای‌ام یا حرکت چشمی سریع، مرحله‌ای از خواب که بیش‌تر خواب‌ها در آن رخ می‌دهند، تقریبا هیچ حرکت چشمی‌ ندارند.

حقیقت جالبی که برای محققان روشن شد، این بود که افرادی که از زمان تولد نابینا هستند چهار برابر بیش‌تر از افراد بینا احتمال دارد کابوس ببینند.

آن‌ها قادر نبودند چگونگی آن را پاسخ دهند. با این حال نظریه‌ای ارائه داند. کابوس‌ها روش مواجه‌ی مغزمان با تهدیدهایی است که در زندگی روزانه ما را احاطه کرده‌اند. از آن‌جایی‌که یکی از حواس‌ آن‌ها کم است، افراد نابینا در موقعیت‌هایی که فردی دیگر معمولا به بینایی‌اش تکیه می‌کند، شکننده‌تر هستند.

موضوعات اصلی کابوس‌های افراد نابینا با این نظریه هماهنگ است، زیرا معمول‌ترین آن‌ها چنین است: تصادف کردن با ماشین یا گم شدن.

التهاب ملتحمه چشم: ۲۰ نکته درباره علل، علائم و درمان کنژنکتیویت یا قرمزی چشم