هورمون ها پیامرسان‌های شیمیایی در بدن شما هستند که بر طیف وسیعی از عملکردهای بدن، از چرخه خواب و بیداری گرفته تا هضم غذا و عشق ورزی و شادی و عصبانیت تاثیر می‌گذارند. در ادامه این نوشتار با ما همراه باشید تا ۱۶ مهمترین هورمون های بدن زنان و مردان را بشناسید.

مهمترین هورمون های بدن

۱. اندورفین یا هورمون لذت

اندورفین‌ها گروهی از پپتیدهایی هستند که توسط غده هیپوفیز و دستگاه عصبی مرکزی تولید می‌شوند، و بر گیرنده‌های اوپیوئید در مغز اثر می‌کنند. این پیام‌رسان‌های عصبی (که گاهی اوقات به عنوان هورمون‌ نیز شناخته می‌شوند) باعث افزایش حس لذت و تندرستی، و هم‌چنین، کاهش درد و ناراحتی می‌شوند.

آیا شما تاکنون اثرات افزایش ناگهانی هورمون اندورفین را تجربه کرده‌اید؟ این وضعیت معمولا در واکنش به اتفاقات خاصی نظیر خوردن یک غذای لذیذ، انجام یک فعالیت بدنی لذت‌بخش، برقراری یک رابطه‌ی جنسی، رو به رو شدن با یک موقعیت استرس‌زا، یا تجربه‌ی یک درد فیزیکی رخ می‌دهد.

برای مثال، اگر برای دویدن به یک پارک جنگلی رفته باشید و قوزک پای‌تان آسیب دیده باشد، احتمالا افزایش ناگهانی هورمون اندورفین را در بدن‌تان تجربه خواهید کرد؛ این افزایش ناگهانی در سطوح هورمون اندورفین به شما کمک می‌کند علی‌رغم درد و آسیب‌دیدگی‌تان، لنگ لنگان خود را از جنگل خارج کنید و به یک مکان امن و راحت برسانید.

هم‌چنین، افزایش ناگهانی اندورفین‌ها می‌توانند این پدیده را توضیح دهند که چرا گروهی از آدم‌ها قادر هستند پس از وقوع تصادف رانندگی، یک خودروی سنگین را از روی افراد آسیب‌دیده بردارند، در حالی که آن‌ها در شرایط عادی، حتی فکرش را هم نمی‌کنند که بتوانند چنین کاری را انجام بدهند.

اندورفین‌ها مواد شیمیایی مفید و سازگاری در بدن هستند که به عنوان عاملی طبیعی برای دور نگه داشتن انسان‌ها از احساس درد، و تحریک آن‌ها به تجربه‌ی احساس لذت شناخته می‌شوند. بدون وجود اندورفین، احتمالا دنیا این چنین رنگارنگ و زیبا نبود، و روزهای‌تان در نظر شما بلندتر و خسته‌کننده‌تر می‌آمدند، و شاید نمی‌توانستید از زندگی‌تان لذت ببرید.

۲. سروتونین یا هورمون شادی

هورمون شادی یا همان هورمون سروتونین یکی از پیام‌‌رسان‌های عصبی بدن و مسئول شادی شما است. بسیاری از داروهای ضد افسردگی بر افزایش تولید سروتونین در بدن تمرکز دارند. همانطور که گفتیم سروتونین ماده‌ای است که به صورت طبیعی در بدن وجود دارد و به عنوان یک پیام‌رسان عصبی، سیگنال‌هایی را بین سلول‌های عصبی یا نورون‌ها در سرتاسر بدن منتقل می‌کند. بیش از همه، آدم‌ها از نقش سروتونین در دستگاه عصبی مرکزی خود آگاه هستند. سروتونین در مغز به تنظیم خلق و خو و هم‌چنین، حافظه کمک می‌کند، ولی این پیام‌رسان عصبی نقش‌های مهمی را در سایر بخش‌های بدن نیز ایفا می‌کند.

سروتونین که به آن هیدروکسی‌تریپتامین ۵ (5-HT) نیز می‌گویند، نوعی پیام‌رسان و تنظیم‌کننده‌ی زیست‌شیمیایی (بیوشیمیایی) است که از اسید آمینه‌‌ای ضروری به نام ال-تریپتوفان مشتق می‌شود.

این پیام‌رسان عصبی در بدن انسان عمدتا در دستگاه عصبی مرکزی، مجاری گوارشی،‌ و پلاکت‌های خونی یافت می‌شود. سروتونین به عنوان هورمون شادی در بسیاری در عملکردهای فیزیولوژیک مهم بدن نظیر انتقال پیام‌های عصبی، حرکات دستگاه گوارش، هموستاز یا خون ایستی، و گردش بی‌عیب‌ونقص خون و مواد غذایی در تمام نقاط بدن نقش واسط و میانجی را بازی می‌کند.

۳. اکسی توسین یا هورمون عشق

نکته‌ی باورنکردنی درباره‌ی اکسی توسین یا هورمون عشق این است که تمام اطلاعاتی که در مورد این هورمون توسط دانشمندان کشف شده‌اند، دقیقا در بدن آدم‌ها به روشنی قابل درک هستند. برخی آدم‌هایی که بدن‌شان مقدار زیادی اکسی توسین تولید می‌کند، دارای تمام تمایلاتی هستند که هنگام دریافت محصولات دارویی اکسی توسین در بدن سایر افراد ایجاد می‌شوند یا در بدن افرادی که دارای مقدار زیادی ژن اکسی توسین است، وجود دارند. اکسی توسین نقش مهمی در رفتار اجتماعی و هم‌چنین در فرایند التیام زخم ایفا می‌کند.

اکسی توسین سبب ایجاد صمیمیت و اعتماد می‌شود و روابط سالم را می‌سازد. این هورمون در طول رسیدن به ارگاسم در مردان و زنان، و هنگام زایمان و شیر دادن به نوزاد در مادر ترشح می‌شود. حیوان‌ها وقتی ترشح اکسی توسین در بدن‌شان متوقف می‌شود فرزندان خود را طرد می‌کنند. اکسی توسین وفاداری را افزایش می‌دهد؛ آن دسته از مردانی که فقط با یک خانم رابطه داشتند، وقتی اکسی توسین دریافت می‌کردند، در مقایسه با مردانی که اکسی توسین دریافت نکرده‌بودند، هنگام تعامل با زنان مجرد فاصله‌ی خیلی بیش‌تری را حفظ می‌کردند. پرورش اکسی توسین برای ایجاد پیوندهای قوی و بهبود تعاملات اجتماعی ضروری است.

۴. کورتیزول یا هورمون استرس

کورتیزول یا هورمون استرس،  دشمن شماره‌ی یک سلامت عمومی است. سال‌ها است که دانشمندان می‌دانند سطح بالای کورتیزول در یادگیری و حافظه اختلال ایجاد می‌کند، عملکرد ایمنی و تراکم استخوان را کاهش می‌دهد، و موجب افزایش وزن، فشار خون، و بیماری قلبی می‌شود.

بدن ما هنگام استرس کورتیزول یا هورمون استرس آزاد می‌کند- محصول جانبی برنامه‌ریزی طبیعی و تکاملی بدن که برای اقدام به‌عمل و دوری از خطر، طراحی شده‌است. کورتیزول، علاوه بر اپی‌نفرین، یک هورمون استرس مهم است که کاربردهای متنوعی دارد. در حقیقت، کورتیزول یا هورمون استرس با حفظ هم‌ایستایی (تعادل) بدن، به ما کمک می‌کند. این هورمون های بدن به تنظیم سطح فشار خون، فعالیت متابولیک، واکنش‌های سیستم ایمنی، فشار خون، التهاب، عملکرد قلب، عملکرد رگ‌های خونی، و فعالیت سیستم عصبی مرکزی کمک می‌کند.

با این حال، سطح بالای استرس می‌تواند کمک کند که بدن‌مان بر این هورمون غلبه کند. زمانی که این اتفاق رخ بدهد، بدن مستعد اثرات جانبی ناخواسته است، از جمله: فشار خون بالا، افزایش وزن، کلسترول بالا، بیماری‌های قلبی، اضطراب و افسردگی، آسیب سیستم ایمنی بدن، و مشکلات شناختی از قبیل اشکال در یادگیری و اختلال در حافظه. بنابراین مهم است که سطح کورتیزول مان را ثابت نگه داریم.

۵. ملاتونین یا هورمون خواب

ملاتونین نقشی مهم را در جلوگیری از سرطان، تقویت دستگاه ایمنی، و حتی کاهش سرعت پیر شدنِ سلول‌ها ایفا می‌کند: در حقیقت، این هورمون تاکنون موضوع پژوهش‌های پیش‌بالینی برای بیش از ۱۰۰ بیماری مختلف بوده است. ملاتونین برای بدن‌تان یک “‌اَبَر قهرمان شبانه‌” و نور دشمن درجه‌ یکِ این هورمون محسوب می‌شود.

در طول قرن گذشته، انسان در جهان توسعه‌یافته‌ای که برای خود ایجاد کرده است، دائما با طولانی‌تر کردن روز و کوتاه‌تر کردن شب، با نیت دستیابی به جامعه‌ای پرتکاپو و سازنده، مشغول انجام آزمایش‌هایی مختلف بر روی خود بوده است. ولی آلودگی نوری ناشی از پیدایش فناوری‌های جدید، در زندگی انسان‌ و دیگر اشکال زندگی در کره‌ی زمین عوارض بیولوژیکی (زیستی) سنگین خواهد داشت.

برای بیش از ۲۰۰،۰۰۰ سال، اندام‌های بدن انسان و دیگر گونه‌های جانوری جهان به جهت بهره‌مندی کامل از نشانه‌های زیست‌محیطی به تکامل رسیده‌اند. ما بر اساس چرخه‌ی روشنایی و تاریکی کره‌ی زمین ساعت بیولوژیکی (زیستی) بدن‌مان را تنظیم کرده‌ایم. نورپردازی مصنوعی ساعت زیستی و تولید ملاتونین را در بدن‌تان مختل می‌کند و بر سلامتی‌تان تاثیراتی شوم می‌گذارد. به قول دکتر راسل رِیتر “‌نور می‌تواند جان‌تان را بگیرد.‌”

۶. پروژسترون یا هورمون زنانه

هورمون پروژسترون یکی از دو هورمون جنسی زنانه و دیگری استروژن است. عملکرد اصلی این هورمون تنظیم قاعدگی و حمایت از بارداری در بدن زن است. پروژسترون در جسم زرد تخمدان تولید می‌شود. جسم زرد یک توده‌ی سلولی موقتی است که پس از آزاد شدن تخمک از تخمدان تولید می‌شود. غدد آدرنال و جفت نیز می‌توانند پروژسترون تولید کنند.

در اواسط چرخه‌ی قاعدگی، افزایش سطح هورمون لوتئینه‌کننده منجر به تخمک‌گذاری می‌شود. تخمک‌گذاری به معنای آزاد شدن یک تخمک از یکی از دو تخمدان اشاره دارد. هنگامی که تخمک آزاد می‌شود، جسم زرد تشکیل می‌شود و تولید پروژسترون را شروع می‌کند.

پروژسترون به آماده شدن بدن برای بارداری کمک می‌کند. به عنوان مثال، باعث می‌شود که پوشش رحم، به نام آندومتر، ضخیم شود. به این ترتیب یک محیط خوب برای لانه‌گزینی یک تخمک بارور فراهم می‌شود.

اگر تخمک بارور نباشد، جسم زرد  تخریب می‌شود، پیامدی که به کاهش سطح پروژسترون منجر می‌شود. این کاهش باعث می‌شود که ضخامت آندومتر از بین برود و به این ترتیب دوره‌ی قاعدگی شروع می‌شود.

سطح پروژسترون از طریق آزمایش خون اندازه گیری می‌شود. حتما این را به یاد داشته باشید که پروژسترون در سراسر دوره‌ی قاعدگی نوسان دارد، بنابراین سطح آن می‌تواند در طول ماه متغیر باشد. پروژسترون در مردان سطوح بسیار پایین‌تری دارد و معمولا آزمایش نمی‌شود مگر این‌که پزشک به اختلال عملکرد غدد فوق کلیوی مشکوک باشد. سطح طبیعی این هورمون در بدن مردان کم‌تر از ۰.۲۰ نانوگرم در میلی‌لیتر است.

۷. تستوسترون یا هورمون مردانه

در حقیقت، تستوسترون هورمونی است که در تخمدان‌های زنان، بیضه‌های مردان، و هم‌چنین در غدد فوق کلیوی تمام آدم‌ها (مرد و زن) تولید می‌شود. این هورمون به منظور تحریک ایجاد ویژگی‌های مردانه در بدن تولید می‌شود. با این‌که این هورمون باعث ایجاد ویژگی‌های مردانه می‌شود، در بدن زنان نیز وجود دارد؛ البته به مقادیر بسیار کم‌تر از مردان. بنابراین، اگر زنان دارای برخی ویژگی‌های مردانه هم باشند، جای تعجب وجود ندارد.

پرسش بعدی این است که تستوسترون در بدن چه کاری انجام می‌دهد؟ البته مردان باید بهتر از زنان این مسئله را درک کنند. در حقیقت، این هورمون مردانه باعث ایجاد ویژگی‌های خاص داخلی و خارجی مردانه، از جمله ایجاد اندام‌های تناسلی می‌شود. به همین دلیل نیز تستوسترون بر فرایند بلوغ، رشد مو، رشد سریع قد، و تغییرات اندام جنسی به شدت تاثیرگذار است. مهم‌تر از همه این‌که، تستوسترون باعث رفتار تهاجمی و جنسی نیز می‌شود.

به گفته‌ی متخصصان، این هورمون مردانه به بدن مردان پیام می‌دهد که سلول‌های خونی جدید بیش‌تری تولید کند؛ به این ترتیب، استخوان‌ها و ماهیچه‌های‌شان در طول سنین بلوغ و بعد از آن، قوی باقی می‌ماند. به علاوه، تستوسترون نقش مهمی در افزایش میل جنسی در هر دو جنس (مردان و زنان) ایفا می‌کند. نکته‌ی مهم دیگر این‌که، تستوسترون به طور عمده به تنظیم ترشح هورمون محرکه فولیکولی و هورمون لوتئینه کننده در هر دو جنس (مرد و زن) کمک می‌کند.

همانطور که گفتیم هورمون تستوسترون معمولا به عنوان هورمونی برای کمک به حفظ انرژی و قدرت مردانگی در مردان به حساب می‌آید؛ ولی بعد از ۳۰ سالگی، سطح این هورمون به طور طبیعی به اندازه‌ی حدودا یک درصد در بدن مردان کاهش می‌یابد. نشانه‌ها و علائم کاهش سریع تستوسترون در مردان عبارت هستند از کاهش میل جنسی، از دست دادن انرژی، اختلالات خواب، و عصبانیت و زودرنجی.

۸. گرلین یا هورمون گرسنگی

گرلین هورمونی است که در روده تولید می‌شود. این هورمون اغلب هورمون گرسنگی و گاهی اوقات لنومورلین نامیده می‌شود. هورمون گرلین یا گرسنگی در جریان خون حرکت می‌‌کند و به مغز می‌رسد، در آن‌جا به مغز شما سیگنال گرسنگی می‌دهد و به این ترتیب دنبال چیزی برای خوردن خواهید بود. عملکرد اصلی گرلین افزایش اشتها است. گرلین باعث می‌شود که شما مواد غذایی بیش‌تری مصرف کنید، کالری بیش‌تری دریافت کنید و چربی ذخیره کنید.

به علاوه، هورمون گرلین روی چرخه‌ی خواب / بیداری شما، سیستم پاداش، حس چشایی و متابولیسم کربوهیدرات تاثیر می‌گذارد. این هورمون در شکم تولید می‌شود و زمانی که معده‌تان خالی است ترشح می‌شود. بعد وارد جریان خون می‌شود و بخشی از مغز را که به عنوان هیپوتالاموس شناخته‌شده و هورمون‌ها و اشتهای شما را کنترل می‌کند، تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هر چه سطح بالاتری از این هورمون را دریافت کنید، سطح گرسنگی‌تان هم بیش‌تر خواهد بود. سطوح پایین‌تر این هورمون سبب می‌شود که حس سیری بیش‌تری داشته باشید و در نتیجه به آسانی کالری کم‌تری هم دریافت خواهید کرد. بنابراین اگر می‌خواهید وزن کم کنید، کاهش سطح گرلین می‌تواند مفید باشد.

گرلین ممکن است مانند یک هورمون وحشتناک به نظر برسد که رژیم کاهش وزن را نابود می‌کند. با این حال، این هورمون در گذشته به آدم‌ها کمک می‌کرد که سطح مناسب و سالمی از چربی داشته باشند و زنده بمانند. این روزها، اگر شما کاهش وزن شدید داشته باشید یا برای به دست آوردن وزن تلاش کنید، سطوح بالاتر گرلین ممکن است به شما در مصرف غذای بیش‌تر و دریافت کالری بیش‌تر در طول روز کمک کند.

۹. لپتین یا هورمون سیری

بسیاری از مردم بر این باورند که افزایش وزن و از دست دادن آن فقط مربوط به کالری و اراده است. با این حال، تحقیقات صورت گرفته روی مساله‌ی چاقی خلاف این باور را نشان می‌دهند. دانشمندان به طور فزاینده‌ای می‌گویند که یک هورمون به نام لپتین یا هورمون سیری در این داستان نقش پررنگی دارد.

در حال حاضر اعتقاد بر این است که مقاومت به لپتین، که در اثر آن بدن شما نسبت به این هورمون واکنش نشان نمی‌دهد، منجر به افزایش ذخیره‌ی چربی در انسان می‌شود.این مقاله همه‌ی اطلاعاتی را که باید در مورد لپتین یا هورمون سیری بدانید در اختیارتان می‌گذارد و تاثیر آن را روی فرایند توضیح می‌دهد.لپتین هورمونی است که توسط سلول‌های چربی بدن تولید می‌شود.این هورمون اغلب به عنوان “هورمون سیری” یا “هورمون گرسنگی” نامیده می‌شود.

لپتین اساسا مغز – به ویژه ناحیه‌ای به نام هیپوتالاموس – را نشانه می‌رود.لپتین در واقع باید به مغز شما بگوید که چه زمانی به میزان کافی چربی ذخیره شده دارید، نیازی به غذا خوردن ندارید و می‌توانید کالری را با یک سرعت نرمال بسوزانید.این هورمون دارای عملکردهای دیگری مرتبط با باروری، ایمنی و عملکرد مغز هم دارد.

با این حال، نقش اصلی لپتین تنظیم طولانی مدت انرژی است، از جمله تعداد کالری‌هایی که شما دریافت می‌کنید و مصرف می‌کنید، و همچنین چربی‌هایی که در بدن شما ذخیره می‌شود.سیستم لپتین به منظور جلوگیری از گرسنگی یا پرخوری، تکامل یافته‌است، دو مشکلی که هر دو باعث می‌شوند که احتمال زنده ماندن شما در محیط طبیعی بیش‌تر باشد.امروزه لپتین در مراقبت از ما در برابر گرسنگی بسیار موثر است. اما چیزی در مکانیزمی که قرار است مانع پرخوری ما شود، دچار اشکال شده‌است.

۱۰. هورمون استروییدی پرگننولون

پرگننولون نوعی هورمون استروئیدی است که در تولید سایر هورمون های استروئیدی از جمله پروژسترون، DHEA و استروژن نقش اساسی دارد. این ماده به طور طبیعی در بدن یافت می‌شود، اما برخی افراد نیز آن را به صورت مکمل مصرف می‌کنند تا به تیز ماندن حافظه‌شان در طول سال‌ها کمک کنند. طرفداران این هورمون ادعا می‌کنند که مصرف مکمل‌های آن می‌تواند به مقابله با اختلال حافظه مربوط به سن کمک کند و همچنین در برابر انواع اختلالات سلامتی از بدن محافظت می‌کند.

پرگننولون همچنین برای تیز شدن حافظه، کاهش استرس، تحریک سیستم ایمنی بدن، ترویج سم‌زدایی بدن، جلوگیری از بیماری‌های قلبی و کند کردن روند پیری استفاده می‌شود. اگرچه تعدادی از مطالعات حیوانی و انسانی که در دهه ۱۹۴۰ منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که پرگننولون ممکن است به مدیریت آرتریت و کاهش استرس کمک کند، اما تحقیقات جدید درباره پرگننولون نسبتاً محدود هستند. با این حال، مطالعات متعددی که در سالهای اخیر منتشر شده‌اند، حاکی از آن هستند که پرگننولون ممکن است مزایای خاصی برای سلامتی داشته باشد.

۱۱. هورمون چاقی

هورمون چاقی چیست و چگونه عمل می کند؟ قبل از اینکه به تعریف و بررسی هورمون چاقی بپردازیم باید درباره عدم تعادل هورمون ها و نشانه های این موضوع بیشتر بدانیم. بدن‌مان به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که وقتی برخی چیزها خوب پیش نروند، علائمی را به ما ارسال می‌کند؛ ولی غالبا آن‌قدر سرمان شلوغ است که درخواست توجه‌ بدن‌مان را متوجه نمی‌شویم. بسیاری از انسان‌ها ممکن است هر روز نشانه‌ها و علائمی از عدم تعادل هورمون‌های‌شان را تجربه کنند. تشخیص و درمان نشانه‌های ظریف عدم تعادل هورمونی، مسئله‌ای بسیار ضروری است؛ با این حال بسیاری از انسان‌ها سال‌ها است که دچار عدم تعادل هورمونی هستند و اصلا ذهنیتی راجع به “‌تعادل‌ هورمونی” ندارند.

فارغ از این‌که عدم تعادل هورمونی ممکن از لحاظ بیرونی چه نمودهایی داشته باشد، حقیقت درونی انواع مختلف آن‌ها یکسان است – تمام انواع تعادل‌های هورمونی باعث دشواری در کاهش وزن و افزایش خطر ابتلا به چاقی مفرط می‌شوند. متاسفانه، بیش‌ترِ عدم تعادل‌های هورمونی شایع را نمی‌توان فقط با رعایت رژیم غذایی بر طرف کرد. در واقع، عدم تعادل هورمونی می‌تواند تمام تلاش‌های‌تان را برای کاهش چربی نقش بر آب کند؛ حتی اگر از رژیم غذایی و برنامه‌های فعالیت بدنی بسیار خوبی استفاده کنید.

۱۲. آدرنالین یا اپی نفرین

آدرنالین که با نام اپی نفرین هم شناخه شده است یک هورمون و انتقال دهنده عصبی است از دسته کاتکول‌آمین‌های درون‌ساز است. این ماده باعث افزایش ضربان قلب، انقباض عروق و انبساط راه‌های هوایی شده و در بروز واکنش جنگ و گریز سیستم عصبی سمپاتیک مؤثر است. این هورمون معمولاً در مواقعی که فرد هیجان بالا را تجربه می‌کند در بدن ترشح می‌شود. آدرنالین توسط یک فیزیولوژیست لهستانی و از پیشگامان غدد درون ریز و متابولیسم، ناپلئون سایبولسکی به در سال ۱۸۹۵ کشف شد.

آدرنالین اثرات قدرتمندی روی بدن دارد. این اثرات عبارتند از افزایش قند خون، افزایش ضربان قلب، افزایش شدت انقباضات (قلب با چه سختی فشرده می‌شود) و آرام شدن عضلات مجاری هوایی به منظور بهبود تنفس. این اثرات طراحی شده‌اند تا بدن شما انرژی بیش‌تری داشته باشد. هنگامی که استرس زیادی دارید یا ترسیده‌اید، بدن شما میزان زیادی از اپی‌نفرین را آزاد می‌کند. این فرایند به عنوان واکنش جنگ یا گریز شناخته می‌شود.

۱۳. نورآدرنالین یا نوراپی نفرین

نورآدرنالین (NEیا NEP) ماده‌ای با چند وظیفه‌است، می‌تواند هورمون باشد (آزاد شده از غدد فوق کلیوی) و می‌تواند به عنوان پیامرسان عصبی در سیستم سمپاتیک عمل کند.

نوراپی‌نفرین، که به نام نورآدرنالین نیز شناخته می‌شود، اثراتی شبیه به اپی‌نفرین دارد، مانند افزایش قند خون، افزایش ضربان قلب،  افزایش شدت انقباضات. نوراپی‌نفرین همچنین می‌تواند عروق خونی شما را باریک کند، پیامدی که فشار خون را افزایش می‌دهد. هم اپی‌نفرین  و هم نوراپی‌نفرین می‌توانند قلب شما، سطح قند خون‌تان و رگ‌های خونی را تحت تاثیر قرار دهند. با این حال، نوراپی‌نفرین می‌تواند عروق خونی شما را باریک‌تر کند و فشار خون را افزایش دهد.

۱۴. انسولین یا هورمون کاهش‌دهنده قند خون

انسولین، هورمونی که توسط لوزالمعده تولید می‌شود، به سلول‌های بدن اجازه می‌دهد گلوکز را جذب و استفاده کنند. سلول‌های بدن آدم‌های مبتلا به مقاومت به انسولین ، قادر نیستند به طور موثر از انسولین استفاده کنند. وقتی سلول‌ها نتوانند گلوکز را جذب کنند، سطوح این قند در خون افزایش می‌یابد. چنان‌چه سطوح گلوکز، یا قند خون، بالاتر از حد معمول باشد، ولی نه به اندازه‌ای که باعث بروز دیابت شود، بیمار دچار وضعیت پیش دیابت شده است. معمولا پیش دیابت در آدم‌هایی بروز می‌کند که دچار مقاومت شدید به انسولین هستند. طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ایالات متحده، از هر ۳ آمریکایی یک نفر به پیش دیابت مبتلا است.

همانطور که گفتیم انسولین به عنوان مرکز کنترل متابولیسم بدن عمل می‌کند. هورمون انسولین وظیفه کاهش قند خون را به عهده دارد. این هورمون بر سلول‌های کبد تاثیر می‌گذارد و سبب می‌شود این سلول‌ها قند خون را گرفته و آن را به صورت گلیکوژن ذخیره کنند. این هورمون در بیماران دیابتی ترشح کمی دارد و به همین دلیل قند خون این افراد افزایش می‌یابد که بسیار خطرناک است و می‌تواند به مرگ آنها منتهی شود.

۱۵. دوپامین یا هورمون شور و اشتیاق

دوپامین یک پیام‌رسان عصبی است که تاثیر مثبتی روی کنترل مراکز پاداش و لذت در مغز دارد. دوپامین همچنین تحرک و واکنش‌های عاطفی را نظم می‌دهد، و ما را قادر می‌سازد که پاداش‌ها را هم ببینیم و هم به سوی آنها گام برداریم. دوپامین به ما انگیزه می‌دهد تا در راستای اهداف، خواسته‌ها و نیازهایمان اقدام کنیم، و هنگام به‌دست آوردن آنها موجی از لذت قوی را در ما ایجاد می‌کند. به تعویق انداختن، تردید به خود، و بی‌اشتیاقی با کمبود دوپامین در ارتباط است. پژوهشی که روی موش‌ها انجام شده‌است نشان می‌دهد موش‌هایی که میزان دوپامین در آنها کم است همیشه به دنبال یک گزینه‌ی آسان و غذای کم‌تر هستند. موش‌هایی که میزان دوپامین در آنها بالاتر بود تلاش لازم را اعمال می‌کردند تا ۲ برابر میزان غذا را دریافت کنند.

۱۶. سوماتوتروپین یا هورمون رشد کودکان

هورمون سوماتوتروپین که از بخش قدامی غده هیپوفیز آزاد می‌شود، به رشد کودکان کمک می‌کند. با ترشح این هورمون متابولیسم چربی در بدن بیشتر شده و رشد استخوان‌ها افزایش می‌یابد. ترشح بیش از حد هورمون سوماتوتروپین می‌تواند به رشد غیرطبیعی بدن منجر شود.

ترجمه: تحریریه سایت کسب و کار بازده – پریسا جعفری

منبع: selfhacked

۱۶ مهمترین هورمون های بدن زنان و مردان را بشناسید